Dlaczego spowiedź wielkopostna jest tak ważna?

    1.  Spotkanie z miłującym Bogiem

Sakrament to realne spotkanie z Bogiem, każdy sakrament – również sakrament pojednania. Łatwiej nam jest przyjmować, że w Eucharystii możemy spotkać się z Bogiem niż w sakramencie pojednania. Spowiedź często traktujemy jako czynność, czasami nawet na zasadzie techniczo-duchowej. Ot, trzeba się wyspowiadać, żeby oczyścić swoje sumienie, poczuć się lepiej i móc przyjąć Komunię Świętą, podsumowując, że Wielki Post przeżyliśmy należnie. Oczywiście, takie rozumienie spowiedzi to zbyt wielkie uproszczenie. Jeżeli wiara jest relacją, osobowym przylgnięciem człowieka do Boga (por. KKK, 150), który objawił się w Jezusie Chrystusie, to sakrament jest w pierwszej kolejności spotkaniem z Bogiem. Do spowiedzi powinna nas motywować nie świadomość grzechu, ale pragnienie spotkania z Bogiem, który jest Miłosierdziem samym.

Spowiedź to nie duchowy prysznic, ale spotkanie dwojga kochających się osób – miłosiernego ojca i grzesznego syna. Ojciec czeka na to spotkanie, pragnie mnie ujrzeć, wypatruje mnie z daleka, jak w Łukaszowej przypowieści i miłosiernym ojcu i marnotrawnym synu (Łk 15,11-32). Jak mówił brat Roger z Taize „Bóg tylko kocha” i właśnie w sakramencie pojednania daje nam tego doświadczyć w sposób szczególny.

    2. Sakrament jako urzeczywistnienie i uobecnienie tajemnicy zbawczej

Jak w każdym sakramencie i w spowiedzi urzeczywistnia się całe życia Chrystusa. Podobnie jak w Eucharystii, która nie tylko wspomina wydarzenia zbawcze, ale je urzeczywistnia, również w sakramencie pojednania urzeczywistniają się realnie wydarzenia zbawcze męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa, których owocem realne darowanie człowiekowi życia. Obecność Chrystusa – choć nie substancjalna – jak w Eucharystii, jest jednak realna i prawdziwa. Bierze on na swoje ramiona moje grzechy i kontynuuje swoją drogę na Golgotę, za mnie umiera i dla mnie zmartwychwstaje. Jesteśmy tego wszystkiego świadkami – świadkami nieskończonej miłości Boga do człowieka.

    3. Droga nawrócenia

Realne spotkanie Boga, realne doświadczenie Jego miłości, realne doświadczenie Jego przebaczenia prowadzi nas do realnego doświadczenia egzystencjalnego, które wymaga od odpowiedzi, ruchu, decyzji. Im realniej doświadczę przebaczenia, tym realniejszą dam odpowiedź. Im głębiej doświadczę miłości, im doświadczenie będzie prawdziwsze, tym bardziej moją odpowiedzią będzie mogła być pragnienie dzielenia się tą realna miłością z innym. Im więcej miłości, tym mniej egoizmu, czyli źródła grzechu. Im mniej egoizmu, tym więcej miejsca dla drugiego i dla Drugiego… znów, w realny sposób. Spowiedź powinna prowadzić do realnej przemiany mojej codzienności, moich postaw, ocen, wyborów, które nie dokonują się najpierw na zewnątrz, ale w głębi mojego serca, które zostało dotknięte Bożą miłością.

Nawrócenie do proces, to droga coraz głębszego, coraz bardziej realnego doświadczania spotkania miłującego Boga, który w sakramencie pojednania przywraca mi życie i uczy mnie, jak tym życiem dzielić się z innymi.

Ks. Tomasz Ślesik     Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj