Bieszczadzkie żubry chorują...

Chorobą, która atakuje obecnie żubry bieszczadzkie jest telazjoza - jest to schorzenie oczu, które wywołują nicienie z rodzaju Thelazia.

Nicienie te wydalają toksyczne metabolity, mechanicznie drażnią spojówkę i rogówkę powodując ostre zapalenie spojówek, łzawienie, obrzęk, a w konsekwencji zmętnienie i owrzodzenie rogówki - informuje Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. 

Efektem zmian jest nieodwracalna ślepota i cierpienie zwierzęcia. W stanach zaawansowanych choroba ma charakter ogólnoustrojowy, zwierzęta niechętnie pobierają pokarm, co doprowadza je do drastycznej utraty wagi, a w efekcie do śmierci.
Jak stwierdzają ośrodki badawcze, w przypadku osobników dziko występujących nie ma możliwości zastosowania skutecznego leczenia farmakologicznego. Takie wnioski przedstawia m.in. Instytut Parazytologii im. Witolda Stefańskiego Polskiej Akademii Nauk. 

Eliminacja chorych osobników  jest jedynym sposobem na ochronę stada. Zarażone żubry trzeba szybko zidentyfikować na podstawie obserwacji objawów klinicznych, a następnie wyeliminować je ze stada, aby nie stanowiły źródła zakażenia dla zdrowych osobników.

Pozostaje jeszcze pytanie: dlaczego żubry chorują?

Okazuje się, że na początku XX wieku żubr w Polsce praktycznie nie występował w środowisku przyrodniczym, był gatunkiem wymarłym. Jego populację odtworzono w oparciu o bazę genową dwunastu osobników ocalałych w hodowlach. Wiąże się to niestety ze skutkami charakterystycznymi dla chowu wsobnego, m.in. z niską odpornością żubrów, podatnością na choroby.
Jak informuje GDOŚ, według stanu populacji podawanego w Księdze Rodowodowej Żubrów, na koniec 2019 roku żyło ich 2269

Redakcja KalendarzRolnikow.pl Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj