Podagrycznik w domowej apteczce i kuchni

Podagrycznik pospolity występuje niemal wszędzie – rośnie w lasach, zaroślach i przy drogach, jednak najczęściej spotkamy go w ogródkach, na nieużytkach i w parkach. Za pomocą bardzo obfitych kłączy rozmnaża się bardzo szybko, dlatego właśnie jest utrapieniem wszystkich działkowców.

Jednak dzięki swoim leczniczym właściwościom jest cenny dla zielarzy. Jego nazwa wzięła się od przydatności podczas leczenia dny moczanowej, czyli podagry. Choroba objawia się uporczywym bólem oraz zniekształceniem stawów, najpierw
paluchów u stóp bądź palców dłoni, a kończy przeważnie niesprawnością ruchową oraz schorzeniami innych narządów, takich jak np. nerki. Przyczyna leży w nieprawidłowych mechanizmach przemiany materii, które prowadzą do odkładania się soli kwasu moczowego w tkankach. Dawniej była to choroba ludzi zamożnych, żywiących się dostatnio, czyli tłusto…

Współczesne badania potwierdziły silne działanie przeciwzapalne oraz przeciwreumatyczne podagrycznika – przyspiesza usuwanie kwasu moczowego z organizmu, a ponadto poprawia zaburzone mechanizmy przemiany materii, które stanowią główną przyczynę choroby.

Podagrycznik ponadto:
• łagodzi choroby układu pokarmowego, w tym zaburzenia w jelitach objawiające się biegunkami i zaparciami, przyspiesza też trawienie, ułatwiając utratę wagi
• wspiera funkcjonowanie wątroby, dzięki właściwościom oczyszczającym i odtruwającym
• pomaga w leczeniu schorzeń układu moczowego – kamicy nerkowej bądź stanów zapalnych pęcherza moczowego, działa moczopędnie
• działa uspokajająco i wyciszająco
• pomaga w leczeniu hemoroidów
• ze świeżych liści podagrycznika można wykonać maseczkę łagodzącą trądzik
• pomaga leczyć rwę kulszową i choroby reumatyczne
• łagodzi odmrożenia i oparzenia, ukąszenia, użądlenia, stosuje się go na rany, obrzęki lub owrzodzenia.

Ziele stosuje się zarówno zewnętrznie, np. w formie okładu z dopiero co zerwanych liści lub świeżo wyciśniętego soku, którym smaruje się rany lub naciera bolące kości i stawy, jak i wewnętrznie w formie herbatki z suszonych liści lub napoju sporządzonego z liści świeżych

Kiedy zbieramy podagrycznik?

Ta roślina kwitnie od maja do września, ale zbierać można go w okresie od wczesnej wiosny aż do późnej jesieni. W celach leczniczych wykorzystuje się zarówno liście, łodygi, kwiaty, nasiona jak i korzeń, jednak każdy z tych elementów pozyskujemy w innym czasie. Inaczej wygląda też obróbka i przechowywanie poszczególnych jego części.

Liście oraz łodygi można zbierać cały sezon. Obróbka tych elementów polega na suszeniu ich w przewiewnym, zaciemnionym miejscu bądź w temperaturze 30-40 stopni. Z kolei korzenie pozyskujemy wyłącznie jesienią – należy je oczyścić, opłukać i wysuszyć w temperaturze do 45 stopni. Kwiaty należy zbierać w okresie kwitnienia, czyli w lipcu i sierpniu – suszenie wygląda dokładnie tak, jak w przypadku liści.

Herbatka z podagrycznika

Łyżeczkę suszonych lub świeżych liści parzymy w szklance wrzątku pod przykryciem kwadrans; po przecedzeniu pijemy 2/3 szklanki 3-4 razy dziennie między posiłkami; herbatka działa moczopędnie, przeciwzapalnie i lekko uspokajająco; reguluje przemianę materii; pić ją należy w przypadku dny moczanowej, stanów zapalnych nerek i dróg moczowych; pomocniczo w leczeniu kamicy.

Okłady z liści

Świeże, zmiażdżone liście pomagają na bolące stawy; przyspieszają gojenie ran, hemoroidów i miejsc po ukąszeniach owadów.

Ocet z podagrycznika

Umyte pokrojone listki zalewamy osłodzoną wodą – 4 łyżki na każdy litr – w słoiku; przykrywamy gazą i talerzykiem.
codziennie mieszamy drewnianą łyżką sprawdzając czy nie rozwija się pleśń; po 2-4 tygodniach przecedzony ocet zlewamy do butelek; ocet rozpuszcza sole kwasu moczowego, działa przeciwzapalnie i przeciwreumatyczne; stosujemy łyżeczkę octu rozcieńczoną w szklance wody – profilaktycznie raz dziennie, przy ataku podagry rano i wieczorem

Podagrycznik pospolity można ponadto wykorzystać w kuchni ze względu na korzenny smak oraz lekki marchewkowy zapach. Świeże listki nadają się do sałatek i surówek, a całe rośliny także do zup. Suszone pędy i liście można stosować jako przyprawę o ponoć przyjemnym armacie. Warto też przygotować sok, który ma również właściwości odkwaszające. Po zapoznaniu się z wieloma pozytywnymi działaniami tego chwastu? Zioła? zaczynam wierzyć, że jednak zalet ma więcej niż wad….

Podagrycznik - przepisy

Tzatziki z podagrycznikiem

Zrywamy młode jasnozielone jeszcze błyszczące listki, myjemy i drobno siekamy; do szklanki podagrycznika dodajemy drobno pokrojony ogórek, 500 ml pełnotłustego jogurtu i łyżeczkę soku z cytryny, doprawiamy solą i pieprzem; Smakuje z ciemnym chlebem, rybą lub mięsem.

Pesto z podagrycznika – wg zapewnień autora pyszne

Młodziutkie listki myjemy starannie i suszymy, wrzucamy do blendera ½ szklanki posiekanego podagrycznika, 3 ząbki czosnku, pół łyżeczki soli kamiennej i 2-3 łyżki oliwy z oliwek; blendujemy, a gdy konsystencja za sucha dodajemy więcej oliwy.

Kiszony podagrycznik

Młode umyte listki układamy ciasno w słoiczku, dodajemy ziele angielskie, listek laurowy, ząbek czosnku, zalewa-
my gorącą solanką (łyżka soli na litr wrzątku) szczelnie zakręcone odstawiamy w ciepłe miejsce; po kilku dniach mamy gotowy smaczny i zdrowy dodatek do surówek, wzbogacony bakteriami kwasu mlekowego i witaminą C.

Pod opisem tej rośliny można śmiało napisać: Smacznego i na zdrowie!!! Chyba jednak w którymś kąciku mojego ogródka zostawię kilka jej pędów…

Izabela Radziwon, ŁODR w Bratoszewicach Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj