Maria Magdalena - Apostołka Apostołów

Według biblijnej relacji Maria pochodziła z Magdali - "wieży ryb" nad Jeziorem Galilejskim, ok. 4 km na północny zachód od Tyberiady w Syrii. Imię Maria pochodzi z hebrajskiego i oznacza "pani". Niektórzy wywodzą je także od akadyjskiego słowa marjam - "napawa radością".

Tradycja widzi w niej nawróconą jawnogrzesznicę, ale w samej Ewangelii nie ma potwierdzenia takiej wersji jej życia. Papież Grzegorz Wielki, żyjący w VI wieku w swoich homiliach jako pierwszy utożsamił Marię Magdalenę z Marią z Betanii, siostrą Łazarza oraz z nieznaną z imienia jawnogrzesznicą, która namaściła Jezusowi nogi w domu Szymona. W ikonografii i w powszechnej świadomości wizja Magdaleny jako nierządnicy funkcjonowała przez wieki i i dziś również jest powszechna.

Nowy Testament mówi, że Jezus wyrzucił z niej siedem złych duchów. Liczba siedem sugeruje pełnię. Na tej podstawie możemy domyślać się, że poziom opanowania przez złego ducha był bardzo duży i musiał powodować wielkie cierpienie. Nie wiemy, jak wyglądało jej uzdrowienie. Tak naprawdę nie wiadomo, co św. Łukasz miał na myśli, kiedy napisał o Marii Magdalenie, że Pan Jezus wypędził z niej siedem złych duchów. Wyrzucenie siedmiu złych duchów nie oznacza przecież jeszcze nieobyczajnego prowadzenia się. 

Pewne jest to, że wyzwolenie od złego rozpoczęło nowy etap jej życia. Od tego momentu Magdalena towarzyszyła wiernie Jezusowi w czasie Jego działalności aż po Golgotę. Prawdziwe „nawrócenie” dokonało się przed pustym grobem Jezusa. Była tam obecna w relacji wszystkich Ewangelistów. Podobnie jak przy śmierci Jezusa na krzyżu. Jedynie św. Jan opisał jednak szczegółowo ukazanie się Jezusa Marii Magdalenie. Jako ta, która widziała zarówno śmierć Jezusa, jak i Jego pogrzeb była wiarygodnym świadkiem powstania z martwych. 

Fakt ukazania przez Jana Marii Magdaleny jako świadka pustego grobu może nieco zaskakiwać, gdyż wiadomo, że w świecie żydowskim I stulecia świadectwo kobiet nie posiadało żadnego znaczenia. Jednak Ewangeliści podkreślają, że to właśnie kobiety były tymi, które pierwsze zauważyły fakt pustego grobu. Uczniowie byli nieobecni; żaden z nich nie towarzyszył wszystkim trzem wspomnianym momentom – śmierci i pogrzebowi Jezusa oraz odkryciu grobu bez Jego ciała. Fakt, że Ewangeliści nie szukali świadków mężczyzn, bo takich nie było, podkreśla historyczność całego wydarzenia. Poszukiwanie i rozpoznanie Jezusa zmartwychwstałego przez Marię Magdalenę ukazane jest przez Jana na zasadzie procesu. Scena objawienia się Jezusa Marii z Magdali została skomponowana z wielką pieczołowitością. Można wyróżnić w niej cztery elementy: Maria płacząca przy grobie; Maria widząca Jezusa, lecz sądząca, że to ogrodnik, Jezus wołający Marię po imieniu, Maria rozpoznająca Jezusa.

Za gorliwą służbę kościołowi św. Maria Magdalena została nazwana "równą apostołom". W pierwszych wiekach po Chrystusie dominował pozytywny obraz Magdaleny jako wiernej uczennicy i rozmówczyni Jezusa. Porównywano ją do św. Piotra, ponieważ pełniła rolę liderki kobiecej wspólnoty. Św. Augustyn nazwał ją nawet „apostołką apostołów”.

Maria Magdalena należy do bardzo popularnych świętych. Na ikonach przedstawiana jest jako kobieta w średnim wieku ubrana w długą szatę. Biała chusta przykrywa jej długie włosy. W prawej ręce trzyma krzyż, a w lewej naczynie z olejkiem. W ikonografii zachodniej często ukazywana jest jako pokutnica, której półnagie ciało osłaniają długie włosy. Czasem występuje w bogatym, książęcym, wschodnim stroju. Na Zachodzie jej atrybutami są: naczynie z olejkiem, gałązka palmowa, jajko, księga, na znak działalności misyjnej, kadzielnica, czaszka, włosiennica, zwierciadło.

Kult św. Marii Magdaleny jest powszechny w Kościele tak na Zachodzie, jak i na Wschodzie. Ma swoje sanktuaria, do których od wieków licznie podążają pielgrzymi. W Efezie pokazywano jej grób i bazylikę wystawioną nad nim ku jej czci. Kiedy zaś Turcy zawładnęli miastem, jej relikwie miały zostać przeniesione z Efezu do Konstantynopola za cesarza Leona Filozofa (886-912). Kiedy krzyżowcy opanowali Konstantynopol (1202-1261), mieli przenieść relikwie Marii Magdaleny do Francji, do Vezelay, gdzie do dnia dzisiejszego doznają czci. We Francji jest jeszcze jedno sanktuarium św. Marii Magdaleny, w La Saint Baume, gdzie według legendy miała mieszkać przez 30 lat w jaskini jako pustelnica i pokutnica, kiedy ją w dziurawej łódce na pełne morze wywieźli Żydzi.

Lidia Lasota Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj