Papryka – najcenniejsza z warzyw

Papryka witaminy 

Najwięcej tej witaminy posiadają owoce wybarwione i takie, które są w fazie przebarwiania, czy to z zielonej na czerwoną, czy z żółtej na pomarańczową. Zawartość witaminy C z jednego owocu papryki jest porównywalna do ilości zawartej w sześciu owocach pomarańczy. Dobowe zapotrzebowanie  na witaminę C mieści się w 20–30 gramach papryki, a dla porównania z pomidorami – należy ich spożyć od 125 do 250 gram. Ciekawostkę stanowi fakt, że z kapusty oraz owoców papryki właśnie, została po raz pierwszy wyekstrahowana witamina C (w 1928 roku przez biochemika węgierskiego). Papryka jest bogatym źródłem prowitaminy A, witamin z grupy B i witaminy E. Zawiera znaczne ilości kwasu foliowego i nikotynowego, kwasów organicznych oraz cukrów. W składzie papryki są również sole mineralne (fosfor, magnez, potas, wapń, żelazo), białka roślinne oraz substancje o działaniu bakteriobójczym. Posiada znaczne ilości witaminy P, czyli rutyny, co zapobiega kruchości naczyń krwionośnych. Barwa owocu informuje nas o zawartości substancji, takich jak: chlorofile i karotenoidy. Zawiera również flawonoidy, olejek eteryczny, leukoantocyjany, limonen i linalol. 

Papryka smak 

Papryka posiada charakterystyczny i każdemu rozpoznawalny smak, który zawdzięcza związkowi o nazwie kapsaicyna. Jest to najważniejszy składnik czynny tej roślinny. Substancja ta ma bardzo ostry i piekący smak, a jej zawartość zależy od odmiany.  Wewnętrzne ściany owocu zawierają najwięcej kapsaicyny, szczególnie tam, gdzie osadzone są nasiona, ponieważ substancje drażniące występują w postaci oleistych kropli na powierzchni łożysk nasiennych. W papryce słodkiej jest jej mało, a w ostrej około 1%. 

Kapsaicyna działa na receptory bólowe, powodując uwalnianie substancji peptydowej neuroprzekaźnika bólu. A gdy działa na receptory termiczne wywołuje uwalnianie histaminy, która prowadzi do przekrwienia i rozszerzenia naczyń krwionośnych. Pobudza komórki nerwowe w taki sam sposób, jak uszkodzenia w skutek urazu mechanicznego czy poparzenia. Podczas kontaktu z ostrymi odmianami papryki, pierwszą pomoc, jaką należy zastosować (szczególnie w jamie ustnej) jest użycie oleju roślinnego, tłustego mleka lub alkoholu, ponieważ drażniąca kapsaicyna nie rozpuszcza się w wodzie. Przewlekły kontakt z tą substancją powoduje znieczulenie zakończeń nerwowych. W kontakcie z oczami wywołuje gwałtowny i długotrwały ból, łzawienie oraz ostry stan zapalny. Podobnie po przeniknięciu do ran, skaleczeń czy oparzeń spowoduje silny ból. Dlatego też należy zachować szczególną ostrożność w kontakcie z ostro owocowymi odmianami. 

Właściwości papryki 

Lecznicze właściwości papryki wykorzystywano już, zanim została odkryta i rozprzestrzeniona na większy obszar świata.
Wykorzystanie wyciągu z jej owoców jest powszechne w preparatach farmaceutycznych, ale niemal wyłącznie do użytku zewnętrznego. Należą do nich mazidła, maści, plastry, oraz nalewki do nacierania w bólach gośćcowych, zapaleniu korzonków nerwowych, bólach stawów, mięśni, nerwobólach, rwie kulszowej, na odmrożenia. Preparaty stosowane do nacierania spowodują najpierw odczucie ciepła, następnie silne pieczenie wywołane podrażnieniem zakończeń nerwów odpowiadających za czucie. Nawet, jeżeli stężenie tych związków jest duże to energiczne wcieranie w skórę nie spowoduje powstania pęcherzy. Podane doustnie owoce papryki i jej wyciągi pobudzają wydzielanie śliny i soku żołądkowego.

Według przeprowadzonych badań nad działaniem kapsaicyny, odkryto, że powoduje wzrost produkcji i rozproszenia ciepła zachowując ten stan przez kilka godzin na tym samym poziomie, w skutek czego zapobiega dojrzewaniu komórek tkanki tłuszczowej pomagając walczyć z otyłością.

Najnowszym odkryciem leczniczego działania tego warzywa jest niszczenie komórek nowotworowych. Naukowcy z Nottingham University ogłosili, że kapsaicyna działając na mitochondria komórek rakowych, pobudza je do samozniszczenia, jednocześnie nie zabijając zdrowych komórek. Takie odkrycie jest nadzieją na pozyskanie skutecznego leku przeciwnowotworowego.