KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Partner serwisu Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • ODR Bratoszewice
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • Narodowy Instytut Wolności

WYSZUKIWARKA

Różańcowy październik

Opublikowano 08.10.2021 r.
Różaniec, jaki znamy w obecnym kształcie powstał w XV wieku.  Połączono go z ewangelicznym rozważaniem życia Jezusa i Maryi.

Tajemnice różańca 

Wskazano na piętnaście najważniejszych momentów ich życia i powiązano je z dziesiątkami „Zdrowaś Maryjo". Tajemnice podzielono na trzy części: radosne, bolesne i chwalebne. 

Papież Leon XIII w 1883 r., ogłosił października miesiącem różańca i polecił codziennie odprawiać specjalne nabożeństwa. Ponadto do Litanii loretańskiej włączył wezwanie „Królowo Różańca świętego”. To przyczyniło się do upowszechnienia modlitwy różańcowej.  

Do końca nie wiadomo w jaki sposób powstała nazwa „różaniec” na określenie modlitwy. Słowo „różaniec” pochodzi od łacińskiego wyrazu „rosarium” czyli „ogród różany.”

Różaniec oznacza również wieniec z róż. Róża była ulubionym symbolem Matki Bożej. Nazwy tej używano na określenie wieńca z róż nakładanego na głowę Matki Bożej. Obrazy Maryi były zdobione wieńcami z kwiatów. 
Kwiaty pełniły w średniowieczu istotną rolę, symbolizowały różne cechy. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem. 

Od V wieku można zauważyć rozwój kultu maryjnego, który usystematyzował dogmatycznym postanowieniem sobór efeski w 431 r.  Ustalono na nim, że Maryja urodziła nie tylko człowieka, ale i Boga, więc jej tytuł to Theotokos  czyli Matka Boga.

W III w. pustelnik Paweł z Teb każdego dnia odmawiał trzysta  razy „Ojcze nasz”, używając do liczenia modlitwy trzystu kamyków. Od VI w. w tym celu stosowano sznur z paciorkami. Przekazy  z IX w. dowodzą, że już wtedy powtarzano „Pozdrowienie Anielskie”, czyli „Zdrowaś Maryjo”. 

Szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej oznaczało się średniowiecze. Wtedy zaczęto odmawiać sto pięćdziesiąt  „zdrowaś”, co nawiązywało do stu pięćdziesięciu  psalmów znajdujących się w Piśmie św. W czasie jednej z epidemii dżumy do „Pozdrowienia Anielskiego”  dodano słowa: „Święta Mario, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. 

Alan de Rupe był teologiem Kościoła Katolickiego –  znanym ze swej wielkiej wiary w potęgę modlitwy. Pochodził z Niemiec, Belgii lub Bretanii. We wczesnej młodości wstąpił do zakonu dominikanów.  Już w czasie studiów w Saint Jacques w Paryżu wyróżniał się w dziedzinie filozofii i teologii. Podczas szesnastu lat nauczania rozsławił się jako kaznodzieja. Podjął misję odtworzenia koronki różańcowej, czego z powodzeniem dokonał w północnej Francji, we Flandrii i Holandii. Założył bractwo Confratia Psalterii D. N. Jesu Christi et Mariae Virginis, które stało się pierwowzorem późniejszych bractw różańcowych. 

Bł. Alanowi de Rupe (1428 – 1475) , dominikaninowi żyjącemu w XV wieku, który był wielkim orędownikiem różańca,  Maryja przekazała obietnice różańcowe. Maryja obiecała: 
- „Tym, którzy będą pobożnie odmawiali Różaniec, obiecuję szczególną opiekę.
- Dla tych, którzy będą wytrwale odmawiali Różaniec, zachowam pewne szczególne łaski.
- Różaniec będzie potężną bronią przeciwko piekłu; zniszczy występek i rozgromi herezję.
- Różaniec doprowadzi do zwycięstwa cnoty i dobra; w miejsce miłości do świata wprowadzi miłość do Boga i obudzi w sercach ludzi pragnienie szukania nieba.
- Ci, którzy zawierzą mi się przez Różaniec, nie zginą.
- Ci, którzy będą z pobożnością odmawiali mój Różaniec, rozważając jego tajemnice, nie zostaną zdruzgotani nieszczęściem ani nie umrą nie przygotowani.
- Ci, którzy prawdziwie oddadzą się memu Różańcowi, nie umrą bez pocieszenia Kościoła.
- Ci, którzy będą odmawiali Różaniec, znajdą podczas swego życia i w chwili śmierci światło Boże oraz pełnię Bożej łaski i będą mieli udział w zasługach błogosławionych.
- Szybko wyprowadzę z czyśćca te dusze, które z pobożnością odmawiały Różaniec.
- Prawdziwe dzieci mojego Różańca będą się radować wielką chwałą w niebie. 11. To, o co prosić będziecie przez mój Różaniec, otrzymacie.
- Ci, którzy będą szerzyć nabożeństwo do mojego Różańca, otrzymają ode mnie pomoc w swych potrzebach.
- Otrzymałam od mego Syna zapewnienie, że czciciele mego Różańca będą mieli w świętych niebieskich przyjaciół w życiu i w godzinie śmierci.
- Ci, którzy wiernie odmawiają mój Różaniec, są moimi dziećmi – prawdziwie są oni braćmi i siostrami mego Syna, Jezusa Chrystusa.
- Nabożeństwo do mego Różańca jest szczególnym znakiem Bożego upodobania”.

W 1569 r. papież Pius V wydał specjalny dokument,  w którym dokładnie określił w jakiej formie powinien być odmawiany różaniec. Wiązało się to ze spektakularnym zwycięstwem chrześcijańskiej Europy„ Świętej Ligii”  zawiązanej przez Piusa V do obrony przez islamską nawałą w bitwie pod Lepanto 7 października 1571 r. Papież przypisywał zwycięstwo wstawiennictwu Matki Bożej, wyproszonemu przez modlitwę różańcową, którą w tej intencji odmawiała cała Europa. 

  Lidia Lasota 
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj

Komitet do spraw pożytku publicznego
NIW
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
PROO