Różańcowy październik

Tajemnice różańca 

Wskazano na piętnaście najważniejszych momentów ich życia i powiązano je z dziesiątkami „Zdrowaś Maryjo". Tajemnice podzielono na trzy części: radosne, bolesne i chwalebne. 

Papież Leon XIII w 1883 r., ogłosił października miesiącem różańca i polecił codziennie odprawiać specjalne nabożeństwa. Ponadto do Litanii loretańskiej włączył wezwanie „Królowo Różańca świętego”. To przyczyniło się do upowszechnienia modlitwy różańcowej.  

Do końca nie wiadomo w jaki sposób powstała nazwa „różaniec” na określenie modlitwy. Słowo „różaniec” pochodzi od łacińskiego wyrazu „rosarium” czyli „ogród różany.”

Różaniec oznacza również wieniec z róż. Róża była ulubionym symbolem Matki Bożej. Nazwy tej używano na określenie wieńca z róż nakładanego na głowę Matki Bożej. Obrazy Maryi były zdobione wieńcami z kwiatów. 
Kwiaty pełniły w średniowieczu istotną rolę, symbolizowały różne cechy. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem. 

Od V wieku można zauważyć rozwój kultu maryjnego, który usystematyzował dogmatycznym postanowieniem sobór efeski w 431 r.  Ustalono na nim, że Maryja urodziła nie tylko człowieka, ale i Boga, więc jej tytuł to Theotokos  czyli Matka Boga.

W III w. pustelnik Paweł z Teb każdego dnia odmawiał trzysta  razy „Ojcze nasz”, używając do liczenia modlitwy trzystu kamyków. Od VI w. w tym celu stosowano sznur z paciorkami. Przekazy  z IX w. dowodzą, że już wtedy powtarzano „Pozdrowienie Anielskie”, czyli „Zdrowaś Maryjo”. 

Szczególnym nabożeństwem do Matki Bożej oznaczało się średniowiecze. Wtedy zaczęto odmawiać sto pięćdziesiąt  „zdrowaś”, co nawiązywało do stu pięćdziesięciu  psalmów znajdujących się w Piśmie św. W czasie jednej z epidemii dżumy do „Pozdrowienia Anielskiego”  dodano słowa: „Święta Mario, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”. 

Alan de Rupe był teologiem Kościoła Katolickiego –  znanym ze swej wielkiej wiary w potęgę modlitwy. Pochodził z Niemiec, Belgii lub Bretanii. We wczesnej młodości wstąpił do zakonu dominikanów.  Już w czasie studiów w Saint Jacques w Paryżu wyróżniał się w dziedzinie filozofii i teologii. Podczas szesnastu lat nauczania rozsławił się jako kaznodzieja. Podjął misję odtworzenia koronki różańcowej, czego z powodzeniem dokonał w północnej Francji, we Flandrii i Holandii. Założył bractwo Confratia Psalterii D. N. Jesu Christi et Mariae Virginis, które stało się pierwowzorem późniejszych bractw różańcowych. 

Bł. Alanowi de Rupe (1428 – 1475) , dominikaninowi żyjącemu w XV wieku, który był wielkim orędownikiem różańca,  Maryja przekazała obietnice różańcowe. Maryja obiecała: 
- „Tym, którzy będą pobożnie odmawiali Różaniec, obiecuję szczególną opiekę.
- Dla tych, którzy będą wytrwale odmawiali Różaniec, zachowam pewne szczególne łaski.
- Różaniec będzie potężną bronią przeciwko piekłu; zniszczy występek i rozgromi herezję.
- Różaniec doprowadzi do zwycięstwa cnoty i dobra; w miejsce miłości do świata wprowadzi miłość do Boga i obudzi w sercach ludzi pragnienie szukania nieba.
- Ci, którzy zawierzą mi się przez Różaniec, nie zginą.
- Ci, którzy będą z pobożnością odmawiali mój Różaniec, rozważając jego tajemnice, nie zostaną zdruzgotani nieszczęściem ani nie umrą nie przygotowani.
- Ci, którzy prawdziwie oddadzą się memu Różańcowi, nie umrą bez pocieszenia Kościoła.
- Ci, którzy będą odmawiali Różaniec, znajdą podczas swego życia i w chwili śmierci światło Boże oraz pełnię Bożej łaski i będą mieli udział w zasługach błogosławionych.
- Szybko wyprowadzę z czyśćca te dusze, które z pobożnością odmawiały Różaniec.
- Prawdziwe dzieci mojego Różańca będą się radować wielką chwałą w niebie. 11. To, o co prosić będziecie przez mój Różaniec, otrzymacie.
- Ci, którzy będą szerzyć nabożeństwo do mojego Różańca, otrzymają ode mnie pomoc w swych potrzebach.
- Otrzymałam od mego Syna zapewnienie, że czciciele mego Różańca będą mieli w świętych niebieskich przyjaciół w życiu i w godzinie śmierci.
- Ci, którzy wiernie odmawiają mój Różaniec, są moimi dziećmi – prawdziwie są oni braćmi i siostrami mego Syna, Jezusa Chrystusa.
- Nabożeństwo do mego Różańca jest szczególnym znakiem Bożego upodobania”.

W 1569 r. papież Pius V wydał specjalny dokument,  w którym dokładnie określił w jakiej formie powinien być odmawiany różaniec. Wiązało się to ze spektakularnym zwycięstwem chrześcijańskiej Europy„ Świętej Ligii”  zawiązanej przez Piusa V do obrony przez islamską nawałą w bitwie pod Lepanto 7 października 1571 r. Papież przypisywał zwycięstwo wstawiennictwu Matki Bożej, wyproszonemu przez modlitwę różańcową, którą w tej intencji odmawiała cała Europa.