KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • Partner serwisu Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie
  • ODR Bratoszewice
  • Narodowy Instytut Wolności

WYSZUKIWARKA

Św. Juda Tadeusz – patron od trudnych spraw

Opublikowano 26.10.2021 r.
Choć nie ma o nim wielu informacji, jego kult jest wciąż żywy i uważa się go za niezwykle skutecznego świętego! Kim był św. Tadeusz Juda? Czyim synem, bratem? Czy rzeczywiście należał do rodziny samego Jezusa? Dlaczego uważa się go za patrona spraw wyjątkowo skomplikowanych? 

O życiu patrona od spraw trudnych i beznadziejnych niewiele jest informacji. Widnieje na listach Dwunastu Apostołów. Nazywa się go nieraz  Judą Jakubowym. Chociaż określenie Jakubowy może znaczyć syn Jakuba, tradycja, zachodnia, utożsamia go z Judą, bratem Jakuba i „bratem Pańskim”. Prawdopodobnie należał do rodziny Jezusa ze strony matki, choć nie wiemy w jakim stopniu pokrewieństwa. Przypis do Mt 12,46 w Biblii Tysiąclecia w wydaniu trzecim, podaje natomiast, że był stryjecznym lub ciotecznym bratem Jezusa. Prawdopodobnie jego matką była Maria Kleofasowa, o której wspominają Ewangelie.

Dwóch Apostołów nosiło to imię Tadeusz i Judasz Iskariota. Tadeusz oznacza tyle, co "odważny" Niewiadomo dlaczego akurat nadano mu taki przydomek? Podobnie jak nie wiedzieć czemu Orygenes, a za nim inni chrześcijańscy pisarze nazywają Judę Tadeusza także Lebbeuszem. Mogłoby to mieć jakiś związek z sercem (hebrajski wyraz leb znaczy właśnie serce) albo wywodzić się od nazwy wzgórza w Galilei - Lebba. Jedyną konkretną sceną, w której go widzimy jest opis Ostatniej Wieczerzy, gdy zapytał Pana Jezusa: "Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?" 

Być może Tadeusz na początku kierował się osobistymi korzyściami, gdy przystępował do grona apostołów? Każdy chciał być w blisko człowieka, który miał tak wielką moc i każdy z apostołów wiązał z Nim większe lub mniejsze nadzieje. Ta myśl towarzyszyła mu niemalże do ostatnich chwil pobytu Pana Jezusa na ziemi. Dopiero oświecony światłem Ducha Świętego, po Zesłaniu- zrozumiał, że królestwo Jezusa nie jest z tego świata.  

Wg św. Hieronima głosił Ewangelię w okolicach Edessy. Wg św. Paulina z Noli na terenie Libii, a wg św. Wenecjusza Fortunata w Mezopotamii i Persji, gdzie zginął za wiarę razem ze św. Szymonem. Legenda mówi, że obaj zostali zabici kijami w Persji w mieście Suanir. 

Relikwie św. Judy 

Relikwie Judy znajdują się w bazylice św. Piotra w Rzymie. Ojcowie Kościoła Atanazy i Augustyn twierdzą, że był autorem Listu Judy, wchodzącego w skład Nowego Testamentu. Genezą powstania tego listu miało być pragnienie apostoła, który uważał za swój obowiązek przekazać czytelnikom prawdziwą naukę Jezusa Chrystusa. Liturgiczne święto Tadeusza Judy obchodzimy 28 października. Jego kult jest szczególnie żywy w kościele św. Kwintyna w Moguncji w Niemczech.

Św. Judę Tadeusza powszechnie uważa się  za patrona spraw trudnych i beznadziejnych. Z tego powodu w wielu kościołach w Polsce odbywają się raz w tygodniu nabożeństwa ku jego czci, połączone z publicznym odczytaniem próśb o wstawiennictwo świętego i podziękowań za wyjednane łaski. 

Dlaczego św. Tadeusz Juda jest patronem od spraw beznadziejnych? 

Wiąże się to z pewną legendą. Juda Tadeusz przybył do Edessy, by przekazać choremu na nieuleczalny wówczas trąd królowi Abgarowi - płótna, w które owinięto po śmierci ciało Jezusa. 
Król zdawał sobie sprawę, że nie pomoże mu, ani władza, ani bogactwo, że tylko Pan Bóg może go uleczyć. Napisał więc list do Pana Jezusa z prośbą o pomoc. Pan Jezus nie zdążył wybrać się do niego przed swoją śmiercią. Polecił  tę sprawę załatwić  jednemu ze swoich apostołów – właśnie Tadeuszowi. 
Król został uzdrowiony!  W nawiązaniu do tej legendy zaczęto przedstawiać Judę Apostoła z portretem Jezusa.

MODLITWA DO ŚW. JUDY TADEUSZA W CIĘŻKIM STRAPIENIU

O święty Judo Tadeuszu, krewny Chrystusa Pana, wielki Apostole i Męczenniku, sławny cnotami i cudami, Ty jesteś potężnym Orędownikiem w przykrych położeniach i sprawach rozpaczliwych. Przychodzę do Ciebie z pokorą i ufnością i z głębi duszy wzywam Twojej przed Bogiem pomocy.

O święty mój Patronie, któremu Bóg dał przywilej ratowania w wypadkach, gdzie już nie ma nadziei pomocy, spojrzyj na mnie łaskawie. Oto życie moje pełne cierpień i boleści; dzień za dniem upływa w ucisku, a serce moje wezbrało goryczą. Drogi mojego życia gęstym pokryły się cierpieniem i ledwie dzień mija bez troski i łez. umysł mój otoczony ciemnością; niepokój, zniechęcenie i rozpacz nawet wdzierają się do duszy tak, iż niemal zapominam o Boskiej Opatrzności.

O święty mój Orędowniku, Ty mnie nie możesz opuścić w tym moim smutnym położeniu. Nie odejdę od stóp Twoich, dopóki mnie nie wysłuchasz. Pospiesz ku ratunkowi mojemu, a wdzięczność moją okazywać Ci będę przez całe życie, szerząc cześć Twoją. Amen.

  Lidia Lasota 
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj

Komitet do spraw pożytku publicznego
NIW
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
PROO