Zwiastowanie Pańskie - Dzień Świętości Życia

Dzień Świętości Życia

Episkopat Polski ustanowił to święto w 1998 r., niejako w odpowiedzi na prośbę papieża Jana Pawła II, którą  skierował w encyklice „Evangelium Vitae” , czyli „Ewangelia Życia”: 

„Proponuję, aby corocznie w każdym kraju obchodzono Dzień Życia, podobnie jak dzieje się to już z inicjatywy niektórych Konferencji Episkopatów. Trzeba, aby dzień ten był przygotowany i obchodzony przy czynnym udziale wszystkich członków Kościoła lokalnego. Jego podstawowym celem jest budzenie w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i w społeczeństwie świeckim wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia w każdym momencie i w każdej kondycji”.

Zadaniem „Dnia Świętości Życia” jest budzenie w sumieniach, w rodzinach i w społeczeństwie świadomości – wartości ludzkiego życia na każdym etapie jego istnienia. Celem tego dnia jest podkreślenie świętość życia, które powstało z Boga. Życie ludzkie pochodzi ze źródła świętości, jakim jest Bóg. Stwórca, który obdarzając człowieka istnieniem, obdarza go również podobieństwem do siebie, czyli duszą, która jest nieśmiertelna. Świętość życia zrównuje wszystkich ludzi - nikogo nie umniejsza ani nie wywyższa. Życie każdego człowieka jest święte, bo związane z Bogiem - Dawcą i Panem życia. Święte, czyli obdarzone przez Boga sensem i celem. Święte, gdyż jest Bożym projektem i powołaniem. 

Jak tłumaczy Jan Paweł II w Encyklice „Evangelium Vitae”: 
„Życie, które Bóg daje człowiekowi, jest inne i odrębne od życia wszelkich innych stworzeń żyjących, jako że człowiek, choć jest spokrewniony z prochem ziemi, jest w świecie objawieniem Boga, znakiem Jego obecności, śladem Jego chwały". 

Św. Jan Paweł II był wielkim obrońcą życia. W Kaliszu podczas swojej szóstej pielgrzymki do Polski - 04.06.1997 r. papież Polak wykrzyczał wręcz do rodaków, że: „Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości. (…) Z tego miejsca jeszcze raz powtarzam to, co powiedziałem w październiku ubiegłego roku: Naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości! Wierzcie, że nie było mi łatwo to powiedzieć. Nie było mi łatwo powiedzieć to z myślą o moim narodzie, bo ja pragnę dla niego przyszłości, wspaniałej przyszłości”

Dziecko – jako osoba ma od początku swego istnienia prawo do życia, którego nikomu nie wolno negować. 

Papież Franciszek w przemówieniu do lekarzy - wygłoszonym w Watykanie - 15.11.2014 r. wypowiedział znamienne słowa: „Powiedz mi, dlaczego Kościół przeciwstawia się aborcji? Czy to jest problem religijny? – Nie, nie. To nie jest problem religijny. To jest problem naukowy, ponieważ tam jest życie ludzkie i nie jest dozwolone unicestwianie życia ludzkiego, aby rozwiązać problem”. Zabijanie dzieci w łonach matek, to nie jest kwestia światopoglądowa, ale naukowa. 

Podczas spotkania z przedstawicielami włoskiego stowarzyszenia farmaceutów szpitalnych papież Franciszek podkreślił: "Jesteście zawsze na służbie życiu ludzkiemu. To może prowadzić w pewnych przypadkach do sprzeciwu sumienia, który nie jest brakiem wierności, ale przeciwnie - wiernością wobec własnego zawodu, jeśli umotywowana jest w ważny sposób". Zaznaczył, że w bardzo jasny sposób wypowiada się w kwestii aborcji. „To jest zabójstwo i niedozwolone jest to, by stać się wspólnikiem”.  

Katechizm Kościoła Katolickiego stanowi: „Życie ludzkie od chwili poczęcia powinno być szanowane i chronione w sposób absolutny. Już od pierwszej chwili swego istnienia istota ludzka powinna mieć przyznane prawa osoby, wśród nich nienaruszalne prawo każdej niewinnej istoty do życia”. 

Zabójstwo dziecka jest także złem społecznym, bo pozbawia społeczeństwo kogoś niepowtarzalnego , kto miał wnieść swoją cząstkę w historię świata. 

Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, że przerwanie ciąży jest grzechem ciężkim. Jest zabójstwem, za które grozi kara ekskomuniki.