KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Narodowy Instytut Wolności
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • Partner serwisu Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie
  • ODR Bratoszewice

WYSZUKIWARKA

Łucja dos Santos

Opublikowano 28.03.2022 r.
przez Lidia Lasota
Fatimskie Orędzie zostało przekazane trojgu dzieciom, ale rola najstarszego z nich była bez wątpienia największa. Przejęła rolę rzeczniczki, zadając pytania w imieniu dzieci i innych ludzi, udzielając odpowiedzi  na stawiane przez Matkę Bożą zapytania oraz przekazując problemy ludzi, którzy prosili ją o wstawiennictwo u Maryi w różnych życiowych sprawach. I to Łucję Matka Boska Fatimska namaściła na spadkobierczynię swojego przesłania.

łucja dos santos

Łucja Dos Santos

Łucja Dos Santos urodziła się 28 marca 1907 r. w Aljustrel, w Portugalii. Jako jedyna z tej trójki wszystko widziała i słyszała. Najmłodsza, Hiacynta, widziała Maryję i słyszała, ale nie rozumiała do końca znaczenia Jej słów. Franciszek tylko widział Matkę Bożą, ale Jej nie słyszał, dlatego dziewczynki zdawały mu zawsze relację z tego, co powiedziała Piękna Pani. Łucja jako najstarsza, gdyż w chwili objawień miała skończone dziesięć lat -  rozmawiała z Maryją. Miała nie tylko przekazać światu  treść kolejnych objawień, ale także kontynuować misję zleconą przez Maryję. Dlatego już w pierwszym objawieniu Matka Boża powiedziała jej, że „pozostanie na ziemi jakiś czas", po to by wypełnić treść Fatimskiego Orędzia. 
Przepowiednie Pani Fatimskiej dotyczące losu trójki pastuszków spełniały się co do joty. 4 kwietnia 1919 - zmarł Franciszek Marto. 20 lutego 1920 r. w szpitalu w Lizbonie zmarła Hiacynta.  

W 1921 r. w wieku czternastu lat Łucja opuściła Aljustrel, by pojechać do Porto w Hiszpanii, do szkoły prowadzonej przez siostry św. Doroty.  W przeddzień wyjazdu miało miejsce zapowiedziane przez Maryję siódme Jej przyjście. 
Treścią tego objawienia było posłuszeństwo przełożonym kościelnym, którzy tu na ziemi są głosem Pana Boga. Łucja nie chciała wyjeżdżać, ale taka była wola biskupa diecezji Leiria, której się pokornie podporządkowała.  Na zawsze opuściła rodzinną wioskę i podjęła naukę w Kolegium Sióstr św. Doroty w Vilar, dzielnicy Porto, wielkiego miasta leżącego na północy Portugalii. W szkole funkcjonowała pod zmyślonym imieniem i nazwiskiem. W Vilar spędziła cztery lata. 

W 1925 r. Łucja wstąpiła do kongregacji św. Doroty w Tuy, w Hiszpanii przy granicy z Portugalią. W następnym roku, w wieku lat dziewiętnastu została nowicjuszką Zgromadzenia Sióstr św.  Doroty. 3 października 1928 r. złożyła śluby czasowe, a 3 października 1934 r. śluby wieczyste. Przybrała imię s. Marii od Boleści. Nikt w klasztorze nie wiedział, kim ona jest. 

Zaznaczyć należy, cofając się nieco w czasie, że tam w Hiszpanii miały miejsce kolejne objawienia. To właśnie tam Maryja powiedziała jej o nabożeństwie do Swego Niepokalanego Serca oraz zaleciła praktykę pięciu pierwszych sobót miesiąca. Łucja dostąpiła łaski „mistycznej adopcji”, słysząc w objawieniu, że Matka Najświętsza przyjmuje ją jako swoje dziecko.

W 1930 Kościół oficjalne zatwierdził wiarygodność objawień fatimskich, co napełniło Łucję wielką radością. Dużą rolę odegrało tu również świadectwo życia samej s. Łucji, jej wielka pokora, posłuszeństwo i pobożność. Zdołała przekonać ona biskupów portugalskich, by ofiarowali ojczyznę Niepokalanemu Sercu Maryi. Tak też się stało i 13 maja 1931 - biskupi wraz z wiernymi odbyli wielką pielgrzymkę narodową do Fatimy i poświęcili cały kraj Niepokalanej.

3 października 1934 Łucja złożyła śluby wieczyste w Zgromadzeniu Sióstr św. Doroty.

W 1936 roku s. Maria das Dores czyli Maria od Boleści, jak nazywała się wtedy Łucja posłuszna poleceniu biskupa, spisała pierwsze  ze swoich wspomnień z objawień. Potem napisała jeszcze trzy relacje, jedną w roku 1937 i dwie w 1941. 

W ostatniej z nich ujawniła, wyłącznie do wiadomości Ojca Świętego, trzecią z tak zwanych „tajemnic fatimskich". 
W 1946 r. s. Łucja odwiedziła Cova da Iria, Valinhos i Loca do Cabeco, żeby dokonać identyfikacji miejsc objawień z 1916 i 1917 r.

Za specjalnym pozwoleniem papieża Piusa XII w  1948 – Łucja odeszła ze zgromadzenia Św. Doroty i wstąpiła do zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel w Coimbra, przyjmując imię Marii Łucji od Jezusa i Niepokalanego Serca. W ten sposób Łucja została karmelitanką bosą. W samotności i ciszy pragnęła upowszechniać orędzie fatimskie.  W Karmelu pozostała przez pięćdziesiąt siedem lat, do końca swojego życia. Tu była chroniona przed mediami i mogła rozwijać swoje życie duchowe i wewnętrznie dojrzewać. 

Nie ma takiego drugiego przypadku w historii Kościoła, żeby osoba „widząca” żyła tak długo jak Łucja dos Santos, która w momencie śmierci blisko dziewięćdziesiąt osiem lat. Zmarła 13 lutego 2005 r. 
 

POWIĄZANE TEMATY:łucja dos santos
  Lidia Lasota
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
Komitet do spraw pożytku publicznego
NIW
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
PROO