Święty Jakub

Święty Jakub

Śmierć apostoła Jakuba została udokumentowana historycznie. Pisał o niej, współczesny mu historyk żydowski - Józef Flawiusz i to świadectwo zachowało się do naszych czasów. 

„Otóż Ananos... sądząc, że nadarzyła się dogodna sposobność, ponieważ umarł Festus, a Albinus był jeszcze w drodze, zwołał Sanhedryn i stawił przed sądem Jakuba, brata Jezusa, zwanego Chrystusem, oraz kilku innych. Oskarżył ich o naruszenie prawa i skazał na ukamienowanie”. 

Jakub zyskał przydomek Młodszy lub Mniejszy, by odróżnić go od drugiego Apostoła Jakuba nazywanego Starszym. Przy czym nie chodzi o wiek, a o kolejność włączenia do grona Apostołów. Prawdopodobnie Jakub doszedł najpóźniej. 

Św. Jakub w przeciwieństwie do Filipa nie wypowiada w Ewangelii ani jednego słowa. Co prawda milczy w Ewangeliach, ale pozostawia nam swój list, pełen radykalnych pouczeń, które nie tracą swojej mocy i aktualności nawet w dwudziestym pierwszym wieku. To Jakub wciąż nam przypomina że „wiara bez uczynków jest martwa”. Treść tego listu, który Jakub napisał  osiem  lat po śmierci Jezusa, do współczesnych sobie chrześcijan żydowskiego pochodzenia, jest niezwykle ciekawa.  Początek poświęcony jest pokusom, na  które narażeni są chrześcijanie i które rodzą się w samym człowieku. Jakub przypomina, że wiara bez uczynków jest martwa. Podkreśla, że wśród chrześcijan nie powinno być żadnych podziałów na biednych i bogatych. Podkreśla, że wszyscy ludzie są równi wobec Boga. Przestrzega przed złem, jaki może wyrządzić język ludzki. 

Jakub pochodził z Nazaretu i  był synem Kleofasa zwanego inaczej Alfeuszem i Marii, rodzonym bratem św. Judy Tadeusza, krewnym Jezusa. Jakub pisał o tym wyraźnie w swoim: "Juda, sługa Jezusa Chrystusa, brat zaś Jakuba"  Jakub Młodszy i św. Juda mieli jeszcze jednego brata, Józefa. Ujawniła to Ewangelia św. Marka: "Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa".  Tak więc braci było trzech: Jakub, Juda i Józef.

Po zmartwychwstaniu Jezusa i aresztowaniu św. Piotra Jakub przejął rolę lidera  w tamtejszej gminie chrześcijańskiej w Jerozolimie. W  Liście do Koryntian św. Paweł napisał, że Chrystus po swoim zmartwychwstaniu pokazał się również Jakubowi. W Liście do Galatów apostoł narodów szczycił się, że widział Jakuba. 

Jakub był synem Alfeusza, rodzonym bratem Judy Tadeusza  i krewnym Pana Jezusa. Był zwierzchnikiem Kościoła Jerozolimskiego i odegrał wielką rolę na tzw. soborze jerozolimskim. Chodziło o pogan przyjmowanych do społeczności chrześcijańskiej złożonej w większości z Żydów. To Jakub zaproponował, by nie nakładać na nich obciążeń „Prawa  żydowskiego ”, z wyjątkiem czterech starotestamentowych przepisów o czystości, które dotyczyły także cudzoziemców. Propozycja spotkała się z powszechną akceptacją. Zniesienie obowiązku obrzezania jest też uznawane za pierwszy krok prowadzący do rozdziału chrześcijaństwa od judaizmu.  W sposób istotny wpłynęło to na rozwój chrześcijaństwa  poza Izraelem.