ASF - dekalog bioasekuracji

Według danych Inspekcji Weterynaryjnej, tylko od czerwca do końca lipca bieżącego roku zostało wykrytych aż 13 ognisk tej choroby. Najwięcej z nich pochodzi z województwa wielkopolskiego (7 ognisk). Poza tym przypadki zakażeń pojawiły się również w województwach dolnośląskim (2 ogniska), zachodniopomorskim (2 ogniska), lubuskim (1 ognisko) i warmińsko-mazurskim (1 ognisko).

W związku z wystąpieniem ASF na terytorium naszego kraju zostały wyznaczone obszary objęte różnymi restrykcjami, które oznaczono trzema kolorami:

• obszar objęty ograniczeniami III (kolor czerwony)
• obszar objęty ograniczeniami II (kolor różowy)
• obszar objęty ograniczeniami I (kolor niebieski).

Wystąpienie i rozprzestrzenianie się wirusa postawiło przed hodowcami trzody chlewnej nie lada wyzwania. Za ochronę stada przed chorobą odpowiada przede wszystkim właściciel i to do niego należy podjęcie działań, które zabezpieczą gospodarstwo. Konieczne jest więc przestrzeganie podstawowych zasad bioasekuracji. Należą do nich:
1) Zabezpieczenie gospodarstwa ogrodzeniem, obejmującym budynki inwentarskie, magazyny pasz i ściółki, o wysokości minimum 1,5 m, na podmurówce lub z wkopanym krawężnikiem, które mają ustrzec przed przedostaniem się dzikich zwierząt na teren fermy oraz zamontowanie
w oknach siatek chroniących przed ptakami. Zabezpieczenie budynków, w których utrzymywana jest trzoda chlewna, przed dostępem zwierząt
domowych, takich jak psy czy koty.

2) Zamknięcie bram wjazdowych i drzwi oraz umieszczenie na nich tabliczek „Osobom nieupoważnionym wstęp wzbroniony” i przestrzeganie, aby do strefy czystej nie weszły nieupoważnione osoby ani nie wjechały pojazdy, które nie dotyczą obsługi trzody chlewnej. Obowiązkowe jest prowadzenie rejestru osób wchodzących do pomieszczeń ze zwierzętami, jak i wychodzących z nich (np. lekarz weterynarii)
oraz ewidencji wjazdów i wyjazdów z siedziby (np. transport zwierząt i paszy).
3) Wyłożenie mat dezynfekcyjnych lub wybudowanie niecki dezynfekcyjnej, przy bramach wjazdowych i wyjazdowych oraz przed wejściami i wyjściami z pomieszczeń, w których utrzymywane są świnie. Maty odpowiedniej wielkości powinny być na bieżąco uzupełniane środkiem dezynfekcyjnym.
4) Wytyczenie strefy brudnej i czystej, która obejmuje budynki ze zwierzętami, magazyny pasz i ściółki oraz pomieszczenia ze sprzętem do obsługi zwierząt.
5) Wytyczenie pomieszczenia lub miejsca, gdzie można umyć i zdezynfekować ręce (mile widziany prysznic) oraz przebrać się w odzież i obuwie
ochronne.
6) Wdrożenie programu monitorowania i zwalczania gryzoni. Prowadzenie odpowiedniej ewidencji z tym związanej i umieszczenie pułapek
przed każdym wejściem do budynku – zarówno ze zwierzętami, jak i paszami czy ściółką. Prowadzenie zabiegów dezynsekcyjnych w okresie największego nasilenia występowania owadów, czyli od kwietnia do listopada.
7) Utrzymywanie świń w pomieszczeniach zamkniętych. Jeśli w gospodarstwie przebywają inne zwierzęta gospodarskie, np. krowy, należy
zadbać o całkowite odizolowanie ich od trzody chlewnej i umieszczenie w budynkach z osobnym wejściem.
8) Zapewnienie, w przypadku pracowników, że nie mają kontaktu ze świniami poza gospodarstwem, w którym pracują, jak również stosowanie sprzętów i narzędzi przeznaczonych tylko i wyłącznie dla danej siedziby stada. W przypadku wykorzystywania sprzętu specjalistycznego, dokładne zdezynfekowanie go przed pracą i po niej. Egzekwowanie zakazu pracy dla osób, które w okresie 72 godzin przed wejściem do świniarni uczestniczyły w polowaniu, odłowie lub miały jakikolwiek kontakt z dzikami lub padłymi zwierzętami. Ważne jest również przestrzeganie zakazu wnoszenia na teren gospodarstwa zwłok dzików, tusz dzików i jakichkolwiek produktów pochodzenia zwierzęcego, które wcześniej mogły zostać skażone wirusem.
9) Przestrzeganie zakazu skarmiania świń odpadkami gastronomicznymi, jak również niewykorzystywanie zielonki, ziarna oraz ściółki, po-
chodzących ze stref objętych ograniczeniami i obszarów zagrożonych, chyba że poddano je obróbce w celu unieszkodliwienia wirusa ASF.
Dopuszczenie ich do użytku, jeśli nie miały kontaktu z dzikimi zwierzętami przez min. 30 dni przed podaniem ich świniom (w przypadku zielonki i ziarna) lub przez 90 dni (w przypadku ściółki)
10) Prowadzenie i bieżące aktualizowanie spisu świń z podziałem na poszczególne grupy technologiczne, a oprócz tego zaopatrywanie trzody
wprowadzanej do gospodarstwa w świadectwa zdrowia, rejestrowanie świń w bazie ARiMR i terminowe zgłaszanie zmiany stanu zwierząt.

Ważnym jest też przetrzymywanie dokumentacji weterynaryjnej.

Należy pamiętać, że mamy do czynienia z podstępnym wirusem, który mimo to, że nie zagraża ludziom ani innym zwierzętom, to dla świń jest śmiertelnie niebezpieczny. Objawy mogą być takie same jak w przypadku innych chorób, a więc niepokoić mogą: gorączka, wybroczyny, apatia oraz nagłe padnięcia. Każdy hodowca trzody chlewnej, aby chronić swoje stado, powinien stosować się do wymogów związanych z bioasekuracją.

Rolnicy utrzymujący świnie mogą liczyć na pomoc. ARiMR okresowo prowadzi nabór wniosków na refundację kosztów związanych z dostosowaniem gospodarstwa do wymogów bioasekuracyjnych. Hodowcy świń mogą ubiegać się między innymi o częściowy zwrot kosztów poniesionych na zakup mat odkażających, sprzętu do wykonywania zabiegów dezynfekcyjnych, dezynsekcyjnych i deratyzacyjnych, odzieży i obuwia ochronnego. Poza tym można odzyskać część pieniędzy, wydanych na zabezpieczenie budynków, w których utrzymywane są świnie, przed dostępem innych zwierząt, jak również wydatków przeznaczonych na przebudowę bądź remont w celu utrzymywania świń w odrębnych, zamkniętych pomieszczeniach.

Ewelina Berlińska Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach  Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj