Wapno a obornik

Wapnowanie pola a zastosowanie obornika

Wapnowanie jest pierwszym zabiegiem, jaki wykonuje się na ściernisku tuż po żniwach. Rozsypanie wapna, a następnie jego wymieszanie z glebą pozwala zniwelować jej kwaśny odczyn, a także zwiększa dostępność składników pokarmowych dla rozwijających się roślin. Wapnowanie  przeprowadza się tuż po zbiorach, dzięki czemu późniejsze prace na polu pozwalają na dokładne połączenie się dawki wapnia z zewnętrzną warstwą ziemi.

Właściwości gleby bardzo dobrze poprawia także nawóz naturalny, czyli obornik. Jednak stosowanie go w tym samym czasie, co wapnowanie, będzie nieskuteczne. Wapno wchodzi bowiem w reakcje ze związkami azotowymi znajdującymi się w oborniku, co powoduje uwalnianie się azotu w formie amoniaku. 

Ten z kolei może przyczyniać się do uszkodzenia roślin i przy okazji uwalnia się do atmosfery. Azot zatem nie jest w żaden sposób wykorzystywany przez rośliny. Dlatego dobrym rozwiązaniem jest stosowanie naprzemienne: w jednym sezonie wapnowania, a w drugim nawożenia obornikiem. Czasem zdarza się jednak, że wykorzystanie obu nawozów jest wskazane i konieczne, z uwagi na potrzeby gleby i roślin, które mają być zasiane. Wtedy najpierw należy wykonać wapnowanie i zaczekać, aż wapno wymiesza się z glebą, na przykład podczas kultywatorowania. Dopiero potem na pole wyrzuca się obornik (wskazana jest przerwa pomiędzy zabiegami, która powinna trwać 4-6 tygodni). Dzięki temu zminimalizowane będzie wchodzenie wapna w reakcję  z obornikiem.