KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • ODR Bratoszewice

WYSZUKIWARKA

Hodowla królików bez tajemnic

Opublikowano 18.11.2022 r.
przez Redakcja KalendarzRolnikow.pl
Od wielu lat dużym zainteresowaniem cieszą się w Polsce przydomowe fermy królików. Korzyści wynikających z takiej hodowli, jest sporo. 

hodowla królików

Hodowla królików

To nie tylko sprzedaż skóry króliczej, lecz także pozyskiwanie wartościowego mięsa. Jest ono uznawane za rarytas. Dietetycy zalecają konsumpcję mięsa króliczego ze względu na niską zawartość cholesterolu oraz dużą ilość witamin i mikroelementów. Niezbędnym zabiegiem podczas chowu królików jest staranne dezynfekowanie klatek, sprzętu, a także podawanie szczepionek przeciwko wirusowym chorobom, takim jak: pomór królików czy myksomatoza.

Specjaliści wskazują następujący podział królików: na mięsne, mięsno-futerkowe, futerkowe i wełniaste oraz ze względu na wielkość – króliki małe do 3,5 kg, średnie od 3,5 kg do 5,5 kg i duże – powyżej 5,5 kg. Najlepsze rasy królików to: na mięso – baran francuski, futro – czarna podpalana, wełnę – angorska biała, a na mięso i futro – szynszyl wielki, biała polska średnia, biała wiedeńska.

Optymalne warunki w pomieszczeniach

Króliki powinny być trzymane w drewnianych, suchych klatkach, z dostępem do świeżego powietrza. Optymalna temperatura w króliczarni wynosi ok. 18ᴼC. Zwierzęta te nie lubią deszczu i zbyt dużego nasłonecznienia, dlatego ich właściciele, stawiając klatki, starają się brać to pod uwagę i stwarzać im odpowiednie warunki do życia. Hodowcy, dbając o utrzymanie czystości, muszą też często wymieniać ściółkę.

Królikom należy zapewnić stały dostęp do wody z uwagi na fakt, iż wspomaga ona i przyśpiesza pracę serca oraz powoduje, że lepiej przyswajają podane w pożywieniu składniki mineralne.

Właściwe karmienie królików

Króliki można karmić paszami gospodarczymi (pszenica, jęczmień, otręby, owies, kukurydza, namoczone nasiona roślin strączkowych, czerstwe pieczywo), paszami objętościowymi (siano, susz z roślin motylkowych) oraz podawać im warzywa okopowe (buraki pastewne i cukrowe, zielonki, marchew). Hodowcy powinni zmieniać i urozmaicać pokarm. Jeśli prowadzimy małą hodowlę, króliki mogą się najeść tym, co mamy do zaoferowania w gospodarstwie.

Najczęściej występujące choroby królików oraz profilaktyka

Biegunka to jedna z najczęściej występujących przypadłości u królików. Jest niebezpieczna z uwagi na to, że stan zwierzęcia może w krótkim czasie przejść w krytyczny z powodu odwodnienia. Aby temu zapobiec, pomocna jest konsultacja z lekarzem weterynarii na temat stosowanej diety. Należy również pamiętać o regularnej wymianie ściółki, usuwaniu niedojedzonych resztek pożywienia oraz o dostępie do świeżej wody pitnej.

Choroba krwotoczna jest bardzo zaraźliwa, ponieważ wywołują ją wirusy należące do rodziny Kalicivirus. Możemy ochronić nasze królicze stado tylko poprzez właściwą profilaktykę, która polega na szczepieniach ochronnych. Kombinowaną szczepionką Myksomatoza-RHD można szczepić króliki już od 5. tygodnia życia. Szczepionkę należy powtarzać co roku.

Bardzo często u królików występuje zapalenie spojówek – objawy to: przekrwienie, obrzęk i pojawienie się wydzieliny w wewnętrznym kąciku oka. Wydzielina jest bezbarwna i płynna lub gęsta, z domieszką ropy. Czasami może też wystąpić całkowite sklejenie powiek. W miejscu pojawienia się śluzu dochodzi często do maceracji skóry i wypadania włosów. Nieleczone zapalenie spojówek prowadzi do zapalenia rogówki i trwałej ślepoty bądź skutkuje zapaleniem całej gałki ocznej.

Choroby skóry również pojawiają się u królików dosyć często. Mogą one być spowodowane między innymi: urazem, infekcją bakteryjną, inwazją pasożytniczą lub grzybiczą. Do przykładowych zmian skórnych, jakie temu towarzyszą, zalicza się: świerzb, ropnie, wysiękowe miejscowe zapalenie skóry, dermatofitozy, pchły, wszawicę oraz choroby weneryczne. Aby temu zapobiec, należy profilaktycznie wymieniać ściółkę i systematycznie przeglądać stan skóry zwierząt.

Otyłość to kolejny poważny problem u królików domowych, szczególnie u samic. Problem ten związany jest ze zbyt dużą zawartością białka/tłuszczu w suchej karmie, z nadmierną ilością pożywienia lub ze zbyt małą aktywnością fizyczną. Sposób na zwalczanie otyłości to przede wszystkim profilaktyka: należy zapewnić królikom właściwe odżywianie oraz umożliwić im aktywność ruchową. W przypadku już istniejącej otyłości kwestię ewentualnej diety należy bezwzględnie omówić z lekarzem weterynarii. Każdą zmianę w żywieniu należy jednak wprowadzać stopniowo i powoli. Drastyczna i nagła modyfikacja dotychczasowego odżywiania może bowiem spowodować uszkodzenie wątroby u zwierząt.

Udar cieplny zagraża wówczas, jeżeli króliki, które są bardzo wrażliwe na wysoką temperaturę otoczenia, szczególnie w połączeniu z dużą wilgotnością, są hodowane w takich właśnie warunkach. Nie pocą się, a zianie jest u nich mało skuteczne, dlatego dość często zdarza się, że podczas upałów tracą życie z powodu udaru cieplnego. Możemy zapobiec takiej sytuacji poprzez ochładzanie pomieszczeń i klatek w czasie
gorących dni. Trzeba w tym celu polewać je zimną wodą, stworzyć dodatkowe osłony przed słońcem lub pomalować klatki na biało.

Wygryzanie sierści u królika nie jest samoistnym schorzeniem, lecz objawem występującym najczęściej przy zaburzeniach przemiany materii. Gdy zauważymy takie zjawisko, udajmy się na wizytę do specjalisty. Lekarz sprawdzi, czy królik nie ma pasożytów zewnętrznych lub innej choroby skóry oraz czy dieta naszego pupila jest odpowiednio zbilansowana.

Rozmnażanie osobników

Króliki to zwierzęta o dużej płodności. Jednak jesienią, ze względu na coraz chłodniejsze i krótsze dni, zwykle przejawiają niską aktywność rozrodczą. Samica między ciążami potrzebuje jedynie 4-6 tygodni przerwy. Jest płodna przez okres od 1,5 do 3 lat, a samiec przez około 3-4 lata.

Ciąża u królików trwa maksymalnie 5 tygodni. Matka potrafi zrodzić od 6 do 8 królików. Urodzone osobniki są ślepe, nagie i całkowicie zdane na samicę lub hodowcę. Małe powinny być przez 5-7 tygodni pod ścisłą opieką matki. Odżywiają się wyłącznie jej mlekiem, mniej więcej do 16-18 dni od urodzenia, a następnie stopniowo zaczynają pobierać paszę.

 

 
Paulina Mirowska
Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach 
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
kontakt1.jpg Redakcja KalendarzRolnikow.pl
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj