Kukurydza jest za tania na Podlasiu

W tej sprawie interweniowała Krajowa Rada Izb Rolniczych.

- Spółka Elewarr jest samodzielnym podmiotem gospodarczym, ze 100% udziałem Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa - przypomina Wiktor Szmulewicz, prezes KRIR. - Celem utworzenia spółki było ustabilizowanie rynku zbóż i oraz zabezpieczenie powierzchni magazynowych w ramach centrów interwencyjnych.

Obecnie rolnicy prowadzą zbiór i sprzedaż kukurydzy. Jak informują rolnicy z Podlasia, cena za kukurydzę w woj. podlaskim jest zdecydowanie niższa niż w pozostałych częściach kraju i wynosi 800 zł/t, natomiast w innych regionach cena dochodzi nawet do 1000 zł/t.
Jest już odpowiedź na interwencję rolników z Podlasia. Okazuje się, ze kukurydza jest droższa tam, gdzie jej brakuje, a gdzie ziarna jest pod dostatkiem ceny spadają.

- Z informacji uzyskanej ze spółki ELEWARR wynika, że ceny skupu kukurydzy „mokrej”dostarczanej do elewatorów spółki znajdowały się ostatnio w przedziale od 790 do 940 zł/t w zależności od regionu kraju. Ceny najwyższe, ponad 900 zł/t, są oferowane przez różne podmioty skupowe na obszarze funkcjonowania Oddziału Gądki (zachodnia Polska) i podyktowane są trudnościami w pozyskaniu surowca z uwagi na niskie plony kukurydzy w tym regionie ze względu na panującą na tym obszarze suszę - poinformował w odpowiedzi Janusz Kowalski, wiceminister rolnictwa. - W pozostałych elewatorach ceny mieściły się w przedziale 800-860 zł/t. Ceny kukurydzy „mokrej” w Bielsku Podlaskim w okresie skupu wahają się od 820 zł/tona do 860 zł/t. Stosowane ceny nie odbiegają od średnich cen płaconych przez inne firmy skupowe, znajdujące się okolicy elewatora Spółki w Bielsku Podlaskim.

Wg informacji ELEWARR, koszty suszenia (ceny gazu) oraz ubytki wagi z tytułu suszenia wynoszą od 350 do 400 zł/t, natomiast ceny kukurydzy suchej o parametrach eksportowych w polskich portach z dostawą wynoszą średnio ok. 1400 zł/t.

Wiceminister poinformował także, że przepisy Wspólnej Polityki Rolnej zobowiązują państwa członkowskie Unii Europejskiej do respektowania jednolitych zasad wspólnej organizacji rynków rolnych i nie przyznają uprawnień do podejmowania na szczeblu krajowym samodzielnych decyzji o zastosowaniu mechanizmów interwencyjnych wpływających m.in. na poprawę cen skupu, np. poprzez wprowadzenie skupu interwencyjnego.