Przygotowanie opryskiwacza do sezonu

Przygotowanie opryskiwacza do sezonu

Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem, opryskiwacze do stosowania środków chemicznych poddawane są obowiązkowej ocenie sprawności technicznej w odstępach czasu nie dłuższych niż 3 lata, a w przypadku nowych urządzeń pierwsze badanie wykonuje się po 5 latach od daty zakupu

Obowiazkiem każdego użytkownika tego typu sprzętu jest wykonywanie regularnych jego kalibracji. Polega to na wstępnym dopasowaniu wszystkich parametrów opryskiwacza (ustawienie dawki cieczy użytkowej i wysokości belki polowej nad roślinami, wyliczenie prędkości roboczej i wydatku jednostkowego z każdego rozpylacza, dobór odpowiedniego ciśnienia itp.) w taki sposób, aby móc wykonać jak najbardziej dokładny zabieg na całej powierzchni działki w takich samych warunkach.

Po zimie powinniśmy dokładnie przyjrzeć się opryskiwaczom i dobrze przygotować je do sezonu. Trzeba zacząć od szczegółowego zbadania podzespołów, parametrów pracy, stanu wizualnego i wszystkiego, co może mieć wpływ na prawidłowe działanie.

Ocena powinna obejmować: ogólny wygląd, zbiornik i system jego opróżniania, pompę, węże, przewody, opaski zaciskowe, rozpylacze, zawór sterujący, belkę polową, filtry oraz pomiar ciśnienia.

Gdy tylko zauważymy, że jakiś element nie funkcjonuje tak jak powinien, należy go naprawić lub wymienić. Wszystkie niezbędne części są ogólnie dostępne, ale można także zastosować różnego rodzaju zamienniki. Renomowani producenci sprzętu do stosowania środków ochrony roślin mają
w sprzedaży wszelkie konieczne analogi. Ich bogata oferta znajduje się na stronach internetowych hurtowni, w katalogach, broszurach lub w sklepach i hurtowniach specjalizujących się w takim asortymencie.

Pompa – to najważniejszy detal w opryskiwaczu. Ma za zadanie dostarczenie cieczy pod odpowiednim ciśnieniem do wszystkich elementów cieczowych. Płyn musi być doprowadzony do: zaworu sterującego, sekcji opryskowych, poszczególnych rozpylaczy, mieszadła, rozwadniacza (jeżeli opryskiwacz jest w niego wyposażony), płuczki pojemników, zbiornika z czystą wodą (w celu przepłukiwania instalacji), a także do mycia zewnętrznego. Im większy i bardziej zaawansowany technologicznie opryskiwacz, tym więcej może być takich miejsc.

Oględziny pompy powinny obejmować sprawdzenie: szczelności, układu smarowania, działania systemu tłumienia pulsacji cieczy użytkowej, wydajności, działania oraz stanu technicznego zaworu bezpieczeństwa – w przypadku opryskiwaczy wyposażonych w taki zawór.

Pompy powszechnie stosowane w opryskiwaczach tłoczą ciecz nierównomiernie i wywołują pulsację ciśnienia, wpływającą niekorzystnie na pracę rozpylaczy i trwałość elementów układu cieczowego. Dlatego, w celu jego wyrównania, pompy wyposażane są w powietrzniki. Ciśnienie powietrza
powinno być w nich nie mniejsze niż 1/3 i nie większe niż 2/3 ciśnienia roboczego (mniej więcej połowa).

Jeśli przyjrzymy się zbiornikowi, możemy zauważyć, że w starszych konstrukcjach opryskiwaczy występował tylko jeden taki rezerwuar – do cieczy głównej, natomiast w nowszych konstrukcjach zbiornik podstawowy często jest połączony z innymi, np. na czystą wodę do płukania opryskiwacza i całego układu cieczowego lub na czystą wodę do mycia rąk.

Przy ocenie jego stanu należy skupić się głównie na ewentualnych pęknięciach, z których może wypływać ciecz użytkowa i trafiać na obiekty niebędące celem zabiegu opryskiwania. 

Trzeba również sprawdzić:
• pokrywę otworu wlewowego (musi być kompletna)
• system uniemożliwiający powstanie nadciśnienia albo podciśnienia w zbiorniku
• stan techniczny systemu wstępnego filtrowania cieczy użytkowej, w tym sita wlewowego
• działanie oraz stan techniczny:
‒ systemu powodującego efekt mieszania cieczy użytkowej w zbiorniku; każdy taki zbiornik musi mieć działające mieszadło, które służy do: mieszania cieczy użytkowej, rozpuszczenia substancji czynnej lub nawozu, niedopuszczenia do rozwarstwienia się cieczy roboczej w przypadku łączenia wody, środka chemicznego i adjuwanta olejowego
‒ wskaźnika poziomu cieczy użytkowej oraz jego czytelności
‒ zaworu spustowego
‒ instalacji do przepłukiwania zbiornika, jeśli opryskiwacz jest w nią wyposażony
‒ rozwadniacza – w przypadku opryskiwaczy, które go posiadają
‒ urządzenia myjącego opakowania po środkach ochrony roślin – gdy opryskiwacz jest w nie zaopatrzony

Bardzo ważnym elementem w prawidłowo działającym opryskiwaczu jest manometr (barometr, ciśnieniomierz). Jego zadaniem jest wskazywanie aktualnego ciśnienia pracy. W opryskiwaczach polowych powinien wskazywać dokładnie ciśnienie w przedziale od 0 do 5 barów, natomiast w opryskiwaczu sadowniczym, gdzie ciśnienie pracy jest dużo wyższe, do 20 barów. Aby dokładnie sprawdzić prawidłowość działania barometru,, dobrze byłoby porównać wskazania z urządzeniem wzorcowym. Można to zrobić podczas badania sprawności technicznej.

Wypełnienie manometru gliceryną tłumi drgania wskazówki i zwiększa dokładność odczytu. Za pomocą zaworu sterującego operator kieruje całą pracą podczas oprysku, rozdziela ciecz do poszczególnych sekcji i ustawia ciśnienie robocze. Przed rozpoczęciem sezonu należy sprawdzić, czy zawór działa prawidłowo.

Układ cieczowy stanowi całość połączeń wszystkich elementów opryskiwacza. Przed opryskaniem cieczą użytkową trzeba sprawdzić szczelność połączeń, stan węży, rurek, przewodów, opasek zaciskowych itp., aby nie dochodziło do ubytku płynu z tych miejsc. Powinno się też zwrócić uwagę, czy ewentualne wycieki z układu cieczowego nie przedostają się na inne elementy konstrukcji. Należy również ocenić: szczelność, zamocowanie oraz stan techniczny elementów układu cieczowego oraz zabezpieczenia elementów konstrukcyjnych opryskiwacza.

System filtracji jest bardzo istotnym czynnikiem, mającym duży wpływ na prawidłową pracę wszystkich elementów opryskiwacza. W różnych jego typach mogą być zastosowane inne rodzaje i konstrukcje filtrów. Odmienna może być także ich liczba. W małych i dużych opryskiwaczach pierwszym stopniem filtracji jest sito wlewowe lub sito rozwadniacza. Jest to pierwszy filtr mający na celu zabezpieczenie przed dostaniem się do zbiornika większych zanieczyszczeń, np.: grudek nierozpuszczonego środka ochrony roślin, ziemi, owadów czy elementów opakowania.

Sprawny układ filtracyjny opryskiwacza oczyszcza ciecz użytkową, przez co zapobiega niewłaściwej pracy lub uszkodzeniu pompy, zaworów czy rozpylaczy. Układ filtracyjny jest stopniowy, co oznacza, że każdy kolejny stopień (filtr lub zespół filtrów) wyposażony jest we wkład filtracyjny z siatką bardziej gęstą od poprzedniego. Badanie sprawności obejmuje: kompletność i stan techniczny filtrów (w tym wielkość oczek filtra po stronie tłocznej pompy), a także ich czyszczenie.

Belka polowa składa się z przegubowo połączonych ze sobą sekcji. Powinna mieć możliwość regulacji położenia wysokości – standardowo w zakresie 40-150 cm. Konstrukcja musi odznaczać się lekkością, sztywnością i stabilnością. Jeśli chodzi o belkę polową, przed rozpoczęciem prac sezonowych należy sprawdzić:
• ogólny stan techniczny i stabilność
• stan techniczny mechanizmu składania (w tym przegubów, siłowników, linek, bloczków i dźwigni)
• działanie oraz stan techniczny
‒ blokady
‒ mechanizmu:
a) regulacji wysokości
b) tłumienia wahań (w przypadku opryskiwaczy wyposażonych w taki system)
c) umożliwiającego odchylanie oraz powrót do położenia pierwotnego belki w razie kolizji z przeszkodą
• położenie względem opryskiwanej powierzchni (pomiar).

Na każdej sekcji opryskowej umieszczone są rozpylacze. Rozmieszczenie ich na belce polowej jest uwarunkowane kątem rozpylania cieczy z konkretnego typu rozpylacza. Standardowe i najczęściej stosowane mają kąt rozpylania 110 st., a przy takim rozwarciu powinny być rozmieszczone co 50 cm.

Sekcje opryskowe i belka polowa muszą być umieszczone na odpowiedniej wysokości nad opryskiwaną powierzchnią. W tym przypadku wysokość belki polowej musi wynosić 40-60 cm nad glebą czy roślinami. Badanie rozpylaczy powinno obejmować sprawdzenie ich ustawienia, typu, działania oraz stanu technicznego za- worów przeciwkroplowych.

Celem zastosowania mieszadła w opryskiwaczu jest: niedopuszczenie do rozwarstwienia cieczy użytkowej w zbiorniku oraz utrzymanie jej stałego stężenia. W opryskiwaczach dominują mieszadła hydrauliczne w postaci dyszy eżektorowej. Przepływający przez nią płyn wywołuje podciśnienie,
które zasysa ciecz znajdującą się w sąsiedztwie mieszadła i kieruje ją do dyfuzora powodującego właściwy efekt mieszania.

Tekst i fot. Tomasz Kolankowski Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach  Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj