Żywienie bydła opasowego - białko rzepakowe

Żywienie bydła opasowego

Poekstrakcyjna śruta rzepakowa, zaraz po sojowej, wyróżnia się jedną z najwyższych zawartości białka ogólnego, w przeliczeniu na kilogram suchej masy. Wartość ta może sięgać powyżej 40%. Śruta wypada gorzej, jeśli wziąć pod uwagę zawartość włókna, która jest dość wysoka. Jednakże przy karmieniu przeżuwaczy nie ma to istotnego znaczenia, ponieważ zwierzęta te świetnie sobie radzą z wyższą zawartością włókna w paszy dzięki wyspecjalizowanemu układowi pokarmowemu.

Zawartość substancji antyodżywczych

Jeszcze do niedawna żywienie bydła śrutą poekstrakcyjną rzepakową budziło wiele kontrowersji wśród hodowców, za sprawą zawartości w rzepaku wielu substancji szkodliwych lub źle wpływających na przebieg trawienia. Mowa tu o takich składnikach, jak: kwas erukowy, glukozynolany, taniny, fityniany oraz synapina. Jednakże dzisiejsze standardy rozwiewają te wątpliwości, ponieważ dopuszczają wykorzystywanie do produkcji oleju odmiany rzepaku 00. Wskaźnik ten sugeruje, że zawartość kwasu erukowego w oleju rzepakowym jest na bardzo niskim poziomie: rzędu 2-3%. Makuch rzepakowy zawiera trochę więcej kwasu erukowego, ze względu na inną technologię pozyskiwania oleju, w porównaniu do śruty poekstrakcyjnej rzepakowej. Jednak i tu kwas erukowy nie stanowi zagrożenia.

Dawki żywieniowe dla bydła opasowego

Poekstrakcyjna śruta rzepakowa i makuch rzepakowy mają duże znaczenie w żywieniu buhajków i jałówek opasowych. W początkowej fazie opasu zawartość białka w dawce powinna kształtować się na poziomie 15-16%/kg s.m., natomiast w końcowej powinna wynosić 12-13%/kg s.m.

Zmniejszenie ilości białka wynika ze zmian w procesie odkładania białka i tłuszczu w okresie opasu. Młodsze zwierzęta odkładają więcej białka niż tłuszczu, dlatego na początku opasu w dawce żywieniowej ta zawartość jest podwyższona. Starsze zaczynają natomiast magazynować więcej tłuszczu niż białka, dlatego wysoki poziom białka w paszy jest nieuzasadniony, ponieważ organizm przeżuwacza po prostu nie wykorzysta tej nadmiarowej ilości. Dlatego wraz z wiekiem dawka białka powinna spadać, a zawartość energii wzrosnąć. Zależność ta będzie się różnie kształtować, w zależności od rasy i szybkości dojrzewania.

Jałówki i wolce zaczynają się szybciej otłuszczać, tak jak buhajki ras wcześnie dojrzewających, np. herefordy i angusy. Zwierzęta ras później dojrzewających, takie jak limousine i charolaise, później też zaczynają się otłuszczać, dlatego zawartość białka w paszy powinna być utrzymywana dłużej na wyższym poziomie.

Sylwester Burtka Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach  Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj