Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Piotr i Paweł

Apostołowie ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie w czasie prześladowania za cesarza Nerona. Piotr zginął około 64 r. Tradycja głosi, że został ukrzyżowany. Paweł był więziony, by zginąć około 67 r. Posługa apostolska Piotra i Pawła w Rzymie oraz ich męczeństwo sprawiły, że Kościół Rzymski nabrał kluczowego znaczenia w chrześcijaństwie.  Pierwszy biskup Rzymu – św. Piotr, otrzymał od Jezusa specjalną władzę określaną mianem prymatu. 

Z języka greckiego słowo apostoł znaczy „wysłannik”. Piotr i Paweł stworzyli Kościół Apostolski, który uczy tego samego, czego uczyli Apostołowie i udziela tych samych sakramentów. To właśnie im - Jezus Chrystus przekazał władze, która jest przekazywana dalej z pokolenia na pokolenie. Biskupi są zastępcami Apostołów.  Każdy biskup może powiedzieć, kto go konsekrował na biskupa, a gdyby zapytać wszystkich, okazałoby się, że pierwsi biskupi pochodzą od pierwszych Apostołów.  Kościół wówczas zbudowany wciąż trwa. Piotr był jego pierwszym kamieniem. 

Apostołowie Piotr i Paweł byli świadkami Chrystusa. Niestrudzenie głosili, pielgrzymując z Ziemi Świętej do Rzymu, oddając swoje życie jako męczennicy. Papież Franciszek w homilii na uroczystość św. Piotra i Pawła powiedział, że są świadkami życia. Choć obaj byli ludźmi religijnymi ich życie nie było czyste i proste. Popełnili wiele błędów. Piotr zaparł się Jezusa, a Paweł prześladował chrześcijan. Pan Jezus powołał ich po imieniu i zmienił ich życie. Zaufał dwóm skruszonym grzesznikom. Dlaczego akurat im, a nie komu innemu? Z tymi, którzy uważali siebie za wspaniałych Pan Bóg mógł uczynić niewiele. On szuka tych, którzy w swojej nędzy są gotowi otworzyć przed Nim serce. Takimi byli i Piotr i Paweł. Piotr powiedział „Jestem człowiek grzeszny” i zapłakał gorzkimi łzami. Paweł napisał, że jest: „Najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem”.  Tę pokorę zachowali do końca życia.  Wiedzieli, że prawdziwa świętość polega na uniżeniu się. 

Papież Franciszek nazywa Piotra i Pawła świadkami przebaczenia, gdyż w upadkach odkryli moc miłosierdzia Bożego, które dało im nowe życie, w którym odnaleźli  pokój i radość. Piotr żałował swojej zdrady, a Paweł zła wyrządzonego wielu niewinnym ludziom. przebaczenie Pana Jezusa było tak silne, że uleczyło ich poczucie winy. 

Papież Franciszek nazywa Piotra i Pawła świadkami Jezusa, który pyta: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” Piotr odpowiada: „Ty jesteś Mesjasz”. Ojciec św. mówił, że Jezus nie jest przeszłością, ale teraźniejszością i przyszłością. Dla świadka, Jezus jest nie tyle postacią historyczną ile nowością przyszłości. Świadkiem nie jest ten, kto zna historię Jezusa, ale ten, kto żyje historią miłości z Jezusem. Świadek głosi, że Jezus żyje. Paweł powtarza imię Chrystusa blisko czterysta razy w swoich listach. Pisze: „Dla mnie żyć – to Chrystus”. Uważa przeszłość bez Jezusa za stratę.  Kompletnie się od siebie różnili: Paweł pochodził z miasta, Piotr ze wsi rybackiej. Paweł był wykształcony, Piotr był prostym rybakiem. Paweł miał obywatelstwo rzymskie, co dawało mu pewne przywileje. Piotr był biednym Żydem. A jednak obaj spotkali w pewnym momencie życia Jezusa i odważnie powiedzieli: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Obaj poszli za nim bez wahania i stali się gorliwymi naśladowcami, aż do męczeńskiej śmierci. Gdy Piotr i Paweł spotkali Jezusa podjęli radykalną decyzję pójścia z Nim i całkowitego spalenia się w Jego służbie. 

Opowiedzenie się za Jezusem zawsze powoduje zmianę życia. Piotr porzucił swoje sieci, a Paweł funkcję prześladowcy chrześcijan. Obaj otrzymali od Pana Jezusa nowe imiona. Szymon został nazwany Piotrem – Kefasem „skałą”, na której Chrystus zapowiedział, że zbuduje swój Kościół. Szaweł od nawrócenia nazywał się Pawłem. Choć nie spodziewali się jakichkolwiek zmian w ich życiu nastąpił gwałtowny zwrot. 

Pytanie, które Pan Jezus postawił swoim uczniom: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” również od nas domaga się odpowiedzi. W odpowiedzi Szymona „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego” zawiera się całe wyznanie wiary, jakie człowiek może wyrazić wobec Jezusa.  
Na znak łączności biskupów ze Stolicą Apostolską w uroczystość św. Piotra i Pawła papież wręcza paliusze arcybiskupom metropolitom mianowanym w ostatnim okresie. Są to koliste wstęgi, wykonane z białej wełny i ozdobione sześcioma krzyżami. Baranki, od których pochodzi wełna, zostają pobłogosławione w każdym roku 21 stycznia, w dniu św. Agnieszki. Są one symbolem władzy, jaką zgodnie z prawem biskup pozostający w komunii z Kościołem Rzymu obejmuje w swojej metropolii.