Płodozmian najlepszym lekarstwem na stonkę kukurydzianą

Eksperci z Instytutu Ochrony Roślin - Państwowego Instytutu Badawczego w Poznaniu poinformowali, że na Podkarpaciu, z uwagi na wyższe temperatury rozpoczęły się liczne pojawy chrząszczy stonki kukurydzianej. 

- Już są obecne pierwsze samice składające jaja do gleby. Trwa ogryzanie świeżych znamion kolb, co zakłóca zapylanie tych organów. Można rozpocząć pierwsze zabiegi zwalczające chrząszcze stonki - informują eksperci z IOR-PIB.

Stonkę kukurydzianą obserwujemy w Polsce od kilkunastu lat. Pierwotnym miejscem występowania zachodniej kukurydzianej stonki była Ameryka Północna - tu stonka jest bardzo ważnym zagrożeniem dla plonów nieomal we wszystkich stanach USA. 

- Zazwyczaj chrząszcze zaczynały się pojawiać w końcu pierwszej dekady lipca, ale w tym roku wszystko jest opóźnione co najmniej o 2 tygodnie - powiedział nam Józef Węgrzyn, inżynier rolnik z Wielkopolski. - Z badań prowadzonych przez dr Pawła Beresia wynika, że im jest cieplej tym chrząszcze pojawiają się wcześniej. W tym roku pogoda stonce kukurydzianej nie sprzyja.

Cykl rozwoju stonki kukurydzianej jest długi. Stadium stonki kukurydzianej, które powoduje największe szkody są larwy żyjące w glebie. Larwy, żerując na włośnikach zakłócają proces osmozy i prowadzą do i stopniowego gnicia. Kukurydza pobiera wodę i składniki odżywcze z zakłóceniami i robi się problem. Ostatnie stadium larwalne wgryza się w najgrubsze nawet korzenie, czasem dochodząc do nasady łodyg. Wtedy widzimy, jak kukurydza ,,kładzie się'' na glebie.

- Cykl rozwoju stonki kukurydzianej jest taki, że praktycznie może żyć tylko tam, gdzie kukurydza uprawiana jest w monokulturze co najmniej przez dwa lata- dodaje inżynier Węgrzyn. - Łatwo więc zauważyć, że właściwy płodozmian jest najlepszym czynnikiem zapobiegawczym rozwojowi stonki kukurydzianej. Gdy larwy się wylęgną, ale nie znajdą rośliny, na której mogą żerować - giną. 

Dawniej rolnicy wiedzieli, ze płodozmian jest dobrym rozwiązaniem w wielu przypadkach. Dziś gospodarstwa często specjalizują się w konkretnych uprawach, decydując się na monokulturę i na obecność trudnych do zwalczania szkodników.