Polskie miody z unijnymi znakami jakości
Przełom lata i jesieni to czas festynów podsumowujących kończący się sezon. To także pora jarmarków i imprez regionalnych promujących lokalne produkty. Każdy z produktów posiadających unijne ,,znaki jakości'' czyli wpisanych do unijnego rejestru chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych to klasa sama w sobie. Pio znajmy więc polskie miody cenione przez znawców nie tylko z Polski, ale i z UE.
Miód spadziowy z Beskidu Wyspowego (ChNP - Croniona Nazwa Pochodzenia) to miód spadziowy wytwarzany ze spadzi jodłowej. Spadź wytwarzana jest na jodle pospolitej przez mszyce należące do gatunku miodownica jodłowa zielona. Mszyce te pobierają z gałęzi jodłowych sok roślinny, z którego wykorzystują składniki białkowe, a wydalają pozostałą lepką ciecz, czyli spadź.
- Pszczoły pobierają spadź z igieł i gałązek jodły oraz z poszycia występującego bezpośrednio pod jodłami. Spadź początkowo ma jasną barwę, ale szybko dostają się do niej m. in. ziarna pyłku kwiatowego lub zarodniki grzybów i glonów. Domieszki te nadają miodowi spadziowemu z Beskidu Wyspowego charakterystyczną czarno-zieloną barwę. Miód spadziowy z Beskidu Wyspowego ma intensywny aromat, ze specyficznym, przypominającym żywicę zapachem, a także słodki, delikatny smak - informuje Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych, która zajmuje się produktami regionalnymi.
Podkarpacki miód spadziowy został zarejestrowany przez Komisję Europejską jako chroniona nazwa pochodzenia w 2010 roku. Pierwsze źródłowe wzmianki związane z bartnictwem na tym terenie pochodzą z XV wieku. Podkarpacie jest naturalnym zagłębiem lasów iglastych z przeważającym udziałem jodły. Stąd jest tu ogromny potencjał do produkcji spadzi zbieranej przez pszczoły. Dzięki długiej tradycji pszczelarstwa na Podkarpaciu wykształcił się wysoki poziom umiejętności lokalnych pszczelarzy.
- Gleby na których rośnie drzewostan jodłowy są bogate w sole mineralne, które wraz z wodą są pobierane przez rośliny, a następnie wydzielane przez owady wytwarzające spadź, przedostają się do miodu - informuje Inspekcja. - Charakterystyczną ciemną barwę podkarpacki miód spadziowy zawdzięcza zielenicom związanym z drzewostanem jodłowym występującym na opisywanym obszarze. Miód ten charakteryzuje wyższa od normatywnej zawartość cukrów prostych redukujących, co w połączeniu z umiarkowaną kwasowością, poprawia bukiet smakowy miodu i ogranicza odczuwanie słodkiego smaku.
Nieco obco brzmi nazwa miód drahimski, ale wywodzi się ona z Pojezierza Drawskiego. Miód drahimski jest miodem pszczelim nektarowym. W miodzie mogą wystąpić niewielkie ilości spadzi. Specyfikacja produktu dopuszcza również sprzedaż miodu drahimskiego w postaci sekcyjnej, tj. plastrów z miodem. Długa historia pszczelarstwa na tym obszarze przyczyniła się do wykształcenia umiejętności lokalnych pszczelarzy i zasad podbierania miodu i hodowli pszczół, które są bezpośrednio odzwierciedlone w składzie chemicznym miodu. Zasadniczą cechą wyróżniającą miód drahimski, poza wysoką zawartością pyłku przewodniego, jest udział pyłków unikatowych roślin reliktowych i endemicznych.
W Polsce są jeszcze dwa inne miody, których nazwy są zarejestrowane w UE – miód kurpiowski (ChOG) oraz miód wrzosowy z Borów Dolnośląskich (ChOG). Każdy z nich wart jest spróbowania i zabrania ze sobą do spiżarni, gdzie zimą będzie nam przypominał smaki i zapachy lata.