Objawienie Matki Bożej z Dzieciątkiem

Matka Boża Fatimska już w trakcie pierwszego objawienia zapowiedziała Łucji, że Pan Bóg chce się nią posłużyć się, aby Maryja była bardziej znana i kochana, a także, że ma ona pozostać na ziemi jakiś bliżej nieokreślony czas,  w którym miała do wypełnienia misję rozpowszechnienia w świecie fatimskiego przesłania. Od początku była najważniejszą depozytariuszką orędzia fatimskiego, gdyż w trakcie objawień, to ona właśnie rozmawiała z Matką Bożą i to ona była pełniła podwójną rolę rzecznika dzieci i ludu portugalskiego, a także Maryi. 
Gdy w styczniu 1920 r. Łucja żegnała się z młodszą kuzynką Hiacyntą Marto, który wyjeżdżała do stolicy, do szpitala na leczenie zapalenia płuc, padły tam znamienne słowa na temat nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi. Tak opisała tę rozmowę s. Łucja w swoich wspomnieniach:  

„Nadszedł wreszcie dzień wyjazdu Hiacynty do Lizbony. Przy pożegnaniu serce się mi krajało. Długo mnie trzymała za szyję i płacząc mówiła: «Nigdy się już nie zobaczymy. Już niedługo pójdę do nieba, Ty tu zostaniesz, aby ludziom powiedzieć, że Bóg chce zaprowadzić na świecie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi. Kiedy nadejdzie czas, żeby o tym mówić, nie kryj się. Mów wszystkim ludziom, że Bóg daje łaski za pośrednictwem Niepokalanego Serca Maryi, że ludzie muszą je uprosić przez to Serce, że Serce Jezusa chce, aby obok Niego wielbiono Niepokalane Serce Maryi. Niech proszą o pokój Niepokalane Serce Maryi, bo Bóg temu Sercu powierzył pokój na świecie. Gdybym mogła włożyć w serca wszystkich ludzi ogień, który płonie w głębi serca mego i który sprawia, że kocham tak bardzo Serce Jezusa i Serce Maryi!”

Podczas objawień w Fatimie Matka Boża, za pośrednictwem trójki dzieci, skierowała do ludzkości prośbę o  ożywienia kultu Jej Niepokalanego Serca i wyraźnie prosiła o ustanowienie Nabożeństwa Pięciu Pierwszych Sobót. 

Siedem lat po objawieniach w Fatimie, 10 grudnia 1925 r. ukazała się siostrze Łucji w klasztorze, z Dzieciątkiem i pokazała jej otoczone cierniami Swoje Serce. Wtedy Dzieciątko powiedziało:

“Miej współczucie z Sercem Twej Najświętszej Matki, otoczonym cierniami, którymi niewdzięczni ludzie je wciąż na nowo ranią, a nie ma nikogo, kto by przez akt wynagrodzenia te ciernie powyciągał”.

A Matka Boża uzupełniła:  

“Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię świętą, odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut rozmyślania nad piętnastu tajemnicami różańcowymi towarzyszyć mi będą w intencji zadośćuczynienia”.

Gdy s. Łucja zapytała, dlaczego akurat pięć sobót wynagradzających, usłyszała taką dopowiedź Pana Jezusa: 
„Córko, motyw jest prosty: Jest pięć rodzajów obelg i bluźnierstw wypowiadanych przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi.
Pierwsze: Bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu.
Drugie: Przeciwko Jej Dziewictwu.
Trzecie: Przeciwko Bożemu Macierzyństwu, kiedy jednocześnie uznaje się Ją wyłącznie jako Matkę człowieka.
Czwarte: Bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki.
Piąte: Bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach. Oto, droga córko, motyw, który kazał Niepokalanemu Sercu Maryi prosić mnie o ten mały akt wynagrodzenia. A poza względem dla Niej chciałem poruszyć moje miłosierdzie, aby przebaczyło tym duszom, które miały nieszczęście Ją obrazić. Co do ciebie, zabiegaj nieustannie swymi modlitwami i ofiarami, aby poruszyć Mnie do okazania tym biednym duszom miłosierdzia”.

Należy spełnić cztery warunki nabożeństwa pierwszych sobót:
Po pierwsze - przystąpić w każdą pierwszą sobotę do spowiedzi z intencją wynagrodzenia za grzechy popełnione przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi. 
Po drugie  przyjąć Komunię Św. w pięć pierwszych sobót miesiąca w powyższej intencji;
Po trzecie odmówić pięć tajemnic różańcowych. 
Po czwarte - przez piętnaście minut rozważać tajemnice różańcowe ofiarując tę medytację w wymienionej intencji.
Ci którzy odprawią nabożeństwo Pięciu Pierwszych Sobót zostaną obdarzeni licznymi łaskami i tą najbardziej potrzebną w chwili śmierci. Najważniejsza jest intencja wynagradzająca. Na to zwracała uwagę  sam Pan Jezus, który mówił siostrze Łucji, że wartość nabożeństwa uzależniona jest od tego, czy ludzie: 
„mają zamiar zadośćuczynić Niepokalanemu Sercu Maryi”. Dlatego siostra Łucja rozpoczęła swoje  zapiski uwagą: „Nie zapomnieć o intencji wynagradzania, która jest bardzo ważnym elementem pierwszych sobót”.

W 1927 roku s. Łucja napisała pierwszy list związany z propagowaniem nabożeństwa pierwszych sobót. Adresatem była jej matka, Maria Rosa: 

„Cieszyłabym się również, gdyby moja matka przynosiła Matce Bożej tę pociechę, praktykując nabożeństwo, które – jak wiem – podoba się Bogu i o które prosiła nasza droga Matka niebieska. Gdy tylko o nim usłyszałam, zapragnęłam je praktykować, i zachęcić każdego do jego praktykowania.”

15 lutego 1926 r. na dziedzińcu w Pontevedra miało miejsce kolejne objawienie. Dzieciątko zapytało Łucję, czy już rozpowszechniła nabożeństwo do Jego Matki. Łucja przedstawiła piętrzące się trudności, jakie z tym poleceniem ma jej przełożona. Wtedy Pan Jezus odpowiedział: „Oczywiście, że twoja przełożona sama nie może nic, ale z moją łaską może wszystko". Siostra Łucja przedstawiła problemy, na które napotykali ludzie przy praktykowaniu pięciu pierwszych sobót, gdy mieli iść do spowiedzi dokładnie w sobotę i poprosiła, aby spowiedź była ważna w ciągu ośmiu dni. Pan Jezus odpowiedział:  „Tak, spowiedź może być ważna o wiele więcej dni, pod warunkiem, że gdy będą Mnie przyjmować, będą w stanie łaski uświęcającej i wyrażą intencję zadośćuczynienia za znieważenie Niepokalanego Serca Maryi".