KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • ODR Bratoszewice
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych

WYSZUKIWARKA

Maryja Regentka w pismach Ojców Kościoła

Opublikowano 22.08.2024 r.
przez Lidia Lasota
Papież Pius XII zmarły w 1958 r., wielki czciciel Matki Najświętszej ustanowił święto Maryi Królowej. Wydał z tej okazji encyklikę „Ad caeli Reginam”, która jest najważniejszym dokumentem dotyczącym królewskości Maryi. Motyw ten znajduje się w tradycji chrześcijańskiej i w pismach pierwszych Ojców Kościoła. 

W encyklice Piusa XII „Ad caeli Reginam” z roku 1954 wskazane zostały dwie sceny ewangeliczne: zwiastowanie i nawiedzenie. W czasie zwiastowania Najświętsza Panna dowiedziała się, że Jej Syn będzie wiecznie panującym Królem. W czasie nawiedzenia starsza kuzynka Maryi - Elżbieta nazwała ją „Matką swego Pana”. 

 „Lud chrześcijański, który w minionych już czasach słusznie wierzył, że Ta, z której narodził się Syn Najwyższego, mający królować nad rodem Jakuba na wieki, Książę pokoju, Król królów i Pan panujących, otrzymała ponad wszelkie inne stworzenia szczególne przywileje i łaski, widząc ścisłą więź, jaka łączy Matkę z Synem, uznał łatwo wszystko przewyższającą godność królewską Matki Bożej. Nic więc dziwnego, że już starodawni pisarze Kościoła, opierając się na słowach św. Archanioła Gabriela, który zwiastował Maryi, że Syn Jej będzie królował na wieki oraz na słowach Elżbiety, witającej w Niej ze czcią Matkę Pana mego, nazywali Maryję Matką Króla i Matką Pana, wypowiadając w ten sposób wyraźne przekonanie, że czerpie Ona z królewskiej godności Syna szczególną wzniosłość i dostojeństwo”.

Tradycja nadawania Maryi tytułu Królowej zrodziła się we wczesnym chrześcijaństwie w oparciu o mariologiczne odczytanie wizji św. Jana z Apokalipsy o niewieście ukoronowanej gwiazdami. Obok wyraźnie objawionej w Biblii prawdy o królewskiej godności Chrystusa Odkupiciela, podkreśla się Boże macierzyństwo Maryi i Jej udział w dziele odkupienia jako podstawy królowania Matki Jezusa. Mówiąc o królewskości Maryi należy odwołać się również do tradycji chrześcijańskiej. Te elementy znajdują się w pismach pierwszych Ojców Kościoła. 
Żyjący w IV wieku, św. Efrem Syryjczyk wołał do Maryi:  
„Dziewico czcigodna i Dziedziczko, Królowo i Pani, strzeż mnie i chroń pod skrzydłami swymi, by nie napastował mnie szatan, siewca zguby i aby ten wróg bezecny nie zatriumfował nade mną”. Pisał o Niej, używając określeń: „Dziewico czcigodna, Królowo i Pani". „Po Trójcy jest Panią wszystkich". „Jest Panią wszystkich śmiertelnych". 

Żyjący w V wieku św. Piotr Chryzolog  również doktor Kościoła, nazywa Matkę Bożą "Panią" (Domina). W dawnej terminologii oznaczało to słowo godność władcy i króla. 

Żyjący w VII wieku św. Ildefons, biskup Toledo określał Maryje jako „panującą nad wszystkimi ludźmi". Napisał: „Stałem się sługą Twoim, boś Ty się stała Matką mojego Stworzyciela". 

Żyjący w VIII wieku św. German, patriarcha Konstantynopola nazywał Maryję „Królową wszystkich mieszkańców ziemi",  św. Jan Damasceński „Królową rodzaju ludzkiego" i „Królową wszystkich ludzi", „Panią wszechstworzenia". 
Właściwie już od IV wieku Ojcowie Kościoła posługiwali się tym tytułem.  
Potwierdzeniem powszechnej wiary w to, że Maryja jest Królową nieba i ziemi jest także  wczesna ikonografia chrześcijańska, która przedstawia Maryję na tronie - z nimbem. Takie wizerunki znajdują się w katakumbach. Maryję malowano na tronie Królowej obok królującego Jezusa. Tytuł Maryi Królowej wszedł  do liturgii, znalazł się także w Litanii loretańskiej i w modlitwie różańcowej. 
Tytuł Maryi Królowej podkreślony został także w dokumentach Soboru Watykańskiego II, szczególnie w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium”: 

„Niepokalana Dziewica, zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziemskiego, z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panującego oraz zwycięzcy grzechu i śmierci”.

Tytuł "Królowa" podkreśla stan Maryi w czasach ostatecznych jako Tej, która zasiada obok swego Syna, Króla chwały. Maryja nie jest Królową najwyższą i jedyną. Jedynym Królem jest Bóg. Jeśli więc Maryję nazywamy Królową, to ze względu na Jej Syna. Ze względu na Jej Boskie Macierzyństwo,  wynosi Ją ponad wszystkie stworzenia. Sprawia, że jest Królową aniołów i wszystkich Świętych, Królową nieba i ziemi. Królewskość Maryi jest więc pośrednia. Tylko Pan Bóg jest najwyższym władcą. Maryja tak jakby na ziemi pełniła rolę „Regentki”.

  Lidia Lasota
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj