Pryszczyca u granic Polski!

Władze Brandenburgii wprowadziły 72-godzinny zakaz przemieszczania zwierząt, obowiązujący od 11 stycznia br. 

W promieniu 1 km uśmiercono wszystkie osobniki z gatunków wrażliwych. Wyznaczono obszary objęte ograniczeniami: zapowietrzony – w promieniu 3 km od ogniska, a także zagrożony – w promieniu 10 km wokół ogniska. Rozpoczęto dochodzenie epidemiologiczne w celu ustalenia źródła choroby. W związku z zaistniałą sytuacją, na terenie województw graniczących z Niemcami wprowadzone zostały rygorystyczne kontrole transportów zwierząt wjeżdżających na terytorium Polski. Prowadzone są one przez Policję, Straż Graniczną, Inspekcję Transportu Drogowego, Krajową Administrację Skarbową, we współpracy z Inspekcją Weterynaryjną. Uchybienia w przesyłkach zwierząt, w tym niekompletna dokumentacja lub jej brak, może spowodować zakaz dalszego ich przewozu oraz dotkliwe skutki dla organizatora transportu, w tym nakaz zabicia zwierząt.

W Pols c e o s t a t n i p r z y p a d e k p r y s z c z y c y s t w i e r d z o n o w 1971 roku. Nasz kraj uznawany jest przez Światową Organizację Zdrowia Zwierząt (WOAH) za urzędowo wolny od tej choroby.Pryszczyca (Foot and mouth disease – FMD) jest wirusową, zakaźną i zaraźliwą chorobą zwierząt parzystokopytnych domowych oraz dzikich. Najbardziej wrażliwe na tę nfekcję jest bydło, następnie świnie, owce i kozy.

Ludzie są podatni na zakażenie, jednakże u nich pryszczyca nie jest schorzeniem śmiertelnym i zwykle ma łagodny przebieg. Człowiek zaraża się przez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem lub spożywanie mięsa, mleka i niepasteryzowanych przetworów mlecznych, które pochodzą od zakażonych parzystokopytnych.

Źródła zakażenia:

• zwierzęta chore lub po przechorowaniu 
• mięso i jego przetwory 
• ślina, mleko i wyroby mleczne, pasza, woda, kał, 
• żłoby, podłogi, pastwiska, skóra, wełna, a także ręce i odzież osób pracujących przy obsłudze zwierząt 
• nasienie, zarodki 
• środki transportu, gryzonie, ptaki 
• odpadki kuchenne. 

Zwierzęta zakażone i chore wydalają wirusa z wydychanym powietrzem, z wydalinami i wydzielinami. Najwięcej znajduje się go w płynie surowiczym i nabłonku pęcherzy, a same zwierzęta mogą być jego nosicielami nawet trzy lata.

Przenoszenie się choroby z wiatrem nad lądem odbywa się najczęściej na odległość do 10 kilometrów.Okres inkubacji u bydła i świń wynosi 14 dni (najczęściej od 3 do 8), a u owiec i kóz – do 21 dni. 

Objawy pryszczycy:

• pęcherzyki, pęcherze i bąble występujące w jamie gębowej, na wargach, języku, w okolicy otworów nosowych oraz na wymieniu, strzykach, w szparze międzyracicowej i na koronkach racic (po ich pęknięciu pojawiają się nadżerki) 
• temperatura ciała podwyższona o 1,5-2,5oC 
• apatia 
• obfite ślinienie 
• spadek mleczności aż do całkowitego zaniku 
• utrudnione przeżuwanie i utrata łaknienia 
• otwieranie jamy ustnej z charakterystycznym  cmokaniem 
• kulawizna jednocześnie na wiele kończyn, sztywny chód 
• u zwierząt młodych zapalenia mięśnia sercowego bez innych oznak choroby; cielęta, prosięta, i jagnięta często padają z tego powodu, gdyż są bardzo wrażliwe (wśród dorosłych osobników śmiertelność jest niewielka). 

Przebieg choroby:

• Bydło – przebieg choroby jest gwałtowny. Zakażenie szerzy się błyskawicznie i w ciągu 24-48 godz. mogą zapaść na pryszczycę wszystkie zwierzęta w gospodarstwie. Padnięcia dotyczą przede wszystkich młodych osobników i są najczęściej spowodowane wtórną infekcją bakteryjną.
• Świnie – choroba rozprzestrzenia się błyskawicznie. U zwierząt obserwuje się trudności ze wstawaniem, występuje wysoka śmiertelność prosiąt ssących. Świnie stojące opierają się bardzo ostrożnie na racicach.
• Owce i kozy – rozprzestr z e n i e n i e p r y s z c z y c y w stadzie jest mniej gwałtowne niż u świń i bydła. 
• Choroba przebiega łagodnie bez wyraźnie zaznaczonych objawów ogólnych i klinicznych. U owiec symptomem, który powinien nasuwać podejrzenie pryszczycy, jest nagłe wystąpienie kulawizn u znacznego odsetka zwierząt oraz wysoki wskaźnik jagniąt padłych w okresie wykotów. 

Jak chronić zwierzęta przed chorobą?

Przede wszystkim trzeba pamiętać, by wprowadzane do stada osobniki pochodziły z wiadomego źródła i miały świadectwo zdrowia potwierdzające ich pochodzenie i status zdrowotny. Należy też bezwzględnie przestrzegać zasad bioasekuracji.

Błażej Miksa Artykuł opublikowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach  Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj