Nabożeństwa majowe

Czasami, w niektórych miejscach nabożeństwo majowe może być połączone z modlitwą różańcową. Wówczas wierni modlą się na różańcu, skupiając się na rozważaniu poszczególnych tajemnic z życia Maryi. Słowo „różaniec” pochodzi od łacińskiego wyrazu „rosarium” czyli „ogród różany.” Różaniec oznacza również wieniec z róż. Róża była ulubionym symbolem Matki Bożej. Nazwy tej używano na określenie wieńca z róż nakładanego na głowę Matki Bożej. Obrazy Maryi były zdobione wieńcami z kwiatów. Kwiaty pełniły w średniowieczu istotną rolę, symbolizowały różne cechy. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem. 

Różaniec jaki znamy w obecnym kształcie powstał w XV wieku. Połączono go z ewangelicznym rozważaniem życia Jezusa i Maryi. Papież Leon XIII pod koniec XIX wieku do Litanii loretańskiej włączył wezwanie „Królowo Różańca świętego”. To przyczyniło się do upowszechnienia modlitwy różańcowej. Na wzrost popularności modlitwy różańcowej w ciągu dwóch ostatnich stuleci wywarły wpływ wielkie objawienia różańcowe Matki Najświętszej. W czasie licznych objawień  Matka Boża zawsze pokazywała się z różańcem w dłoniach i prosiła o modlitwę różańcową jako ratunek dla świata, o ducha nawrócenia i przemiany życia. Objawiając się co jakiś czas przypominała ludziom o wartości modlitwy różańcowej. Za każdym razem powtarzała, że różaniec jest najskuteczniejszą drogą do otrzymania wielu łask. Nieustannie przypominała: „Odmawiajcie Różaniec" - w 1531 r. w Guadalupe, w 1858 r. w Lourdes, w 1917 r. w Fatimie czy w 1877 r. w Gietrzwałdzie.

Nabożeństwo majowe ma charakter wspólnotowy i modlitewny. Jego celem jest uczczenie Maryi oraz pogłębianie pobożności ludzkiej, a także zbliżenie się do Boga za przyczyną Maryi. Nabożeństwa odbywają się codziennie przez cały maj. Najczęściej są odprawiane przez kapłanów. W przypadku mniejszych miejscowości lub parafii, w których nie było stałego duszpasterza, nabożeństwa majowe mogli prowadzić również diakoni, a w niektórych sytuacjach także osoby świeckie, jak np. lektorzy, którzy prowadzili modlitwy i śpiewy, ale nie sprawowali Eucharystii.

W nabożeństwach majowych brali udział wielcy święci i męczennicy Kościoła Katolickiego,  osoby publiczne, politycy, artyści czy pisarze tacy jak Władysław Reymont czy Józef Czechowicz, którzy wyrażali swoją pobożność oraz przywiązanie do tradycji katolickich. 

Było jedno z ulubionych nabożeństw Jana Pawła II, który od najmłodszych lat uczestniczył w majówkach w Wadowicach, które miały miejsce w parafii św. Piotra Apostoła. Wspominał, że te modlitwy miały dla niego ogromne znaczenie, pomagając kształtować jego pobożność i więź z Matką Bożą. Po objęciu stolicy Piotrowej jako papież również brał udział i sam prowadził nabożeństwa maryjne. W czasie wizyt papieskich w różnych krajach, w maju, papież odprawiał nabożeństwa, modląc się o opiekę Matki Bożej dla tych, do których przyjeżdżał. W 1987 roku, w Polsce, Ojciec św. przewodniczył nabożeństwu majowemu w Krakowie na Błoniach, gdzie wierni z całego kraju uczestniczyli w modlitwie.

Jan Paweł II był znany ze swojego zawierzenia Matce Bożej. Jego zawołanie papieskie „Totus Tuus”, czyli „Cały Twój”, wyrażało całkowite oddanie się Maryi. Podkreślał, że Maryja nie tylko wskazuje na Jezusa, ale jest również przewodniczką na drodze do zbawienia. Często nawoływał wiernych, aby w chwilach trudnych, kryzysowych czy życiowych, zwracali się do Maryi, jako do Matki, która rozumie ich troski i pomaga im w modlitwie.