Jak zwiększyć produkcję białka roślinnego?

Obecnie płatność do roślin strączkowych przysługuje do powierzchni uprawy bobiku, grochu siewnego w tym peluszki z wyłączeniem grochu siewnego cukrowego oraz grochu siewnego łuskowego, łubinu białego, łubinu wąskolistnego, łubinu żółtego, soi zwyczajnej i wyki siewnej. 

- Z katalogu wyłączone są natomiast inne cenne gospodarczo rośliny strączkowe w tym grubonasienne. Rozszerzenie katalogu roślin strączkowych objętych wsparciem o wszystkie gatunki, w tym rośliny grubonasienne, znajduje mocne uzasadnienie zarówno w uwarunkowaniach agronomicznych, ekonomicznych jak i środowiskowych - podkreśla samorząd rolniczy.

Z powodu rosnącego zapotrzebowania na rośliny wysokobiałkowe konieczne jest zwiększenie krajowej produkcji roślin strączkowych. Rośliny grubonasienne, takie jak bób, ciecierzyca, soczewica czy fasola, stanowią cenne źródło białka i powinny być traktowane na równi z innymi gatunkami objętymi wsparciem. Ponadto wszystkie rośliny strączkowe niezależnie od gatunku mają zdolność do wiązania azotu atmosferycznego. 

- Ogranicza to potrzebę nawożenia i wpływa korzystnie na środowisko, a włączenie większej liczby gatunków do płodozmianu poprawia strukturę i żyzność gleby oraz ogranicza erozję i presję patogenów. Dodatkowo zróżnicowanie gatunkowe w uprawach zwiększa odporność rolnictwa na skutki zmian klimatycznych (susze, wysokie temperatury, nieprzewidywalne opady), a niektóre rośliny grubonasienne jak np. ciecierzyca czy soczewica są bardziej odporne na suszę i mogą być lepsza alternatywą rejonach o coraz trudniejszych warunkach uprawy - podkreśla Wiktor Szmulewicz, prezes Krajowej Rady Izb Rolniczych. 

W ocenie rolników nie istnieją żadne merytoryczne ani praktyczne przesłanki, które uzasadniałyby pomijanie jakichkolwiek gatunków roślin strączkowych, w tym grubonasiennych, w katalogu roślin kwalifikujących się do wparcia. Dlatego rolnicy wnioskują o uzupełnienie katalogu roślin strączkowych objętych wsparciem o wszystkie gatunki roślin strączkowych, w tym grubonasiennych oraz objęcie ich jednolitymi, sprawiedliwymi zasadami wsparcia na równi z gatunkami już uwzględnionymi w obowiązujących systemach płatności.

Badacze zajmujący się tak zwanym ,,bilansem białkowym'' zawsze podkreślali, że własne białko roślinne paszowe jest jedną z podstaw bezpieczeństwa żywnościowego. Jeśli płatności do roślin strączkowych miałyby pomóc w ponownym rozpropagowaniu bobowatych, to warto, aby politycy się na takie wsparcie zdecydowali.