KalendarzRolników.pl
PARTNERZY PORTALU
  • Partner serwisu Krajowa Rada Izb Rolniczych
  • Partner serwisu Narodowy Instytut Kultury i Dziedzictwa Wsi w Warszawie
  • Partner serwisu Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego
  • ODR Bratoszewice
  • Narodowy Instytut Wolności

WYSZUKIWARKA

Jak przygotować pole pod zasiew kukurydzy?

Opublikowano 28.03.2020 r.
Kukurydza to roślina ciepłolubna i wymagająca odpowiednich gleb, bardzo ważne jest więc staranne przygotowanie pól pod jej zasiew. To nieodzowny element agrotechniki, w znacznym stopniu decydujący o późniejszej jakości plonów i zysku z upraw. Jak przygotować pole pod zasiew kukurydzy, aby warunki do wzrostu i rozwoju tej rośliny były idealnie optymalne? Jakimi metodami ruszyć jej potencjał plonotwórczy?

Wybór stanowiska pod uprawę

Przygotowania do uprawy kukurydzy rozpoczyna się od wyboru idealnego stanowiska uprawy. Roślina ta ma co prawda małe wymagania, ale nie lubi zimna, gleb ciężkich, podmokłych i suchych. Trzeba więc uprawiać ją na glebach o uregulowanym odczynie i stosunkach wodnych, najlepiej na glebach lekkich, średnich i torfowych. Na przedplony dla kukurydzy poleca się rośliny dobrze użyźniające, jak np. strączkowe i motylkowe, buraki i ziemniaki na oborniku. Gorsze są natomiast zboża, bo dają mało resztek pożniwnych, pogarszają właściwości fizyko-chemiczne gleb, mogą też sprzyjać wzrostowi zachwaszczenia. Mimo to, za najczęstszy przedplon dla kukurydzy wybiera się jednak zboża i mieszanki zbożowo-strączkowe. Jeśli przedplon kukurydzy będzie kiepski, to należy dodatkowo zastosować dobre nawożenie organiczne, najlepiej w formie obornika.

Przygotowanie ziemi pod uprawę

Uprawa roli w miejscu wysiewu kukurydzy jest stosunkowo prosta i uzależniona po części od rodzaju zastosowanego wcześniej przedplonu. Zwykle rozpoczyna się ją już wcześniej jesienią. Jeśli przedplonem dla kukurydzy będą zboża i mieszanki zbożowo-strączkowe, wtedy po ich zbiorze robi się podorywkę, czyli płytką orkę i kilkukrotne bronowanie przeciw chwastom, a także zimową orkę głęboką z tzw. ostrą skibą. Natomiast po przedplonie z okopowych, wystarczy tylko wyrównać pole i zrobić orkę zimową. Z kolei po motylkowych i trawach, talerzuje się orze głęboko. Na stanowiskach żyznych, bardzo dobrze uprawianych i nawożonych, kukurydzę można też uprawiać w monokulturze po sobie nawet przez kilka lat. Oczywiście każda monokultura ostatecznie mści się jednak jałowieniem ziemi i spadkiem plonowania (tzw. „zmęczenie” gleby, wynikłe z wyczerpania składników pokarmowych, pogorszenia właściwości fizyko-chemicznych oraz zwiększenia liczby szkodników i patogenów chorobotwórczych w glebie).

Wiosenne zabiegi uprawowe

Wiosną konieczne jest płytkie (aby nie przesuszyć, nie rozpylić i nie ugnieść ziemi) wyrównanie powierzchni gleby, dla wymieszania w nawozów, napowietrzenia i poprawy jej struktury gruzełkowatej, oraz zabezpieczenia wody zgromadzonej tu zimą. Należy to zrobić możliwie najwcześniej, gdy tylko gleba obeschnie i możliwe będzie wjechanie traktorem na pole (koleiny po kołach maszyn robione w błocie zniszczyłyby strukturę gleby). Wiosenna praca na glebie ma też uniemożliwić parowanie i utratę wody, dzięki czemu będzie możliwe szybsze ogrzewanie się ziemi, wskazane dla ciepłolubnej kukurydzy. Na gleby lekkie zaleca się bronowanie broną zębową ciężką lub zestawem bron zębowych z wałem strunowym. Nie należy jednak używać aktywnych narzędzi i maszyn, bo zbytnio spulchnią i wysuszą glebę, a to pogorszy wzrost i rozwój siewek kukurydzy. Glebę można spulchniać głębiej tylko, gdy jest ona silnie zbita.

Z kolei na gleby średnie i ciężkie zaleca się włókowanie zamiast bronowania, a także różne kompleksowe agregaty uprawowe (połączone narzędzia agregatowe). Można wtedy uzyskać idealną, wyrównaną powierzchnię do siewu już po jednym przejeździe (np. broną z dwoma wałami strunowymi). Na glebach ciężkich można też bronę zamienić na kultywator z zębami sprężynowymi lub sztywnymi gęsiostópkami, albo nawet zastosować narzędzia aktywne. Gdy deficyt wody w glebie rośnie z powodu niskiej ilości opadów lub ich złym rozkładem w czasie, zaleca się wtedy głęboszowanie pól, czyli spulchnienie warstwy podornej, bez jej odwracania i wywracania na powierzchnię. Niszczy to podeszwę płużną i poprawia stosunki powietrzno-wodne gleby. Całość działań ma zapewnić jak najlepsze warunki pokarmowe, termiczne, powietrzne i wilgotnościowe kiełkującym nasionom, a przez to już na starcie zwiększyć ich szanse na pomyślny wzrost, rozwój i plonowanie.

Ograniczanie nakładów i kosztów wymusza też wprowadzanie różnych uproszczeń agrotechnicznych w uprawie kukurydzy, jak np.: kultywatorowanie lub bronowanie zamiast uprawy płużnej, a także siew nasion specjalnymi siewnikami bezpośrednio w nieuprawioną glebę (np. w ściernisko, uprawa pasowa lub zerowa). Takie uproszczenia są jednak możliwe jedynie na glebach żyznych uprawianych w wysokiej kulturze, dobrze nawożonych i chronionych, z uregulowanym odczynem i stosunkami wodnymi. Długie stosowanie takich uproszczeń pogarsza jednak właściwości fizyko-chemiczne i biologiczne gleb, co oczywiście obniża poziom plonów, zysk i opłacalność produkcji.

 

 

 

kontakt1.jpg Redakcja KalendarzRolnikow.pl
 
 
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj

POWIĄZANE TEMATY:siew kukurydzy
Komitet do spraw pożytku publicznego
NIW
Sfinansowano ze środków Narodowego Instytutu Wolności – Centrum Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego w ramach Rządowego Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich na lata 2018-2030
PROO