Mała mobilność – oznacza słabe przemieszczanie się składnika w profilu glebowym. Nawóz fosforowy pozostawiony na powierzchni nie wnika do głębszych warstw. Wymusza to stosowanie przedsiewne i konieczność wymieszania z glebą. Tylko wtedy staje się dostępny dla systemu korzeniowego roślin i może zostać pobrany.
Uleganie uwstecznianiu – to przejście z formy dostępnej w niedostępną dla roślin. Intensywność tego niekorzystnego procesu zależy od warunków glebowych, a szczególnie od pH gleby. Przy niskim (poniżej 5,5) – powstają sole żelaza, glinu i manganu, a przy wysokim (powyżej 7,0) sole wapnia. Proces uwsteczniania jest częściowo odwracalny. Warunkiem jest: doprowadzenie pH do optymalnego poziomu (5,6-6,8) i zapewnienie stałego dopływu materii organicznej z nawozów organicznych i naturalnych.
Wpływ temperatury na dostępność – przy niskiej temperaturze dostępność jest zdecydowanie niższa. Zjawisko to często występuje w czasie chłodnej wiosny na plantacjach kukurydzy, gatunku bardzo wrażliwego na niedobory fosforu. Jeśli zasobność gleby w fosfor jest odpowiednia, pojawiające się objawy niedoboru są przemijające i zwykle znikają po kilku ciepłych dniach ze średnią dobową temperaturą na poziomie 12-15O C.
I. Zapotrzebowanie
Rośliny uprawne wykazują zróżnicowane zapotrzebowanie na fosfor. Szczególnie istotny jest on dla roślin, których plonem są nasiona, ziarna czy owoce. Duże pobranie jednostkowe (ilość P zakumulowanego w 1 tonie plonu głównego wraz z odpowiednią masą plonu ubocznego) wykazuje rzepak, mniejsze strączkowe i zboża, najmniejsze – rośliny okopowe.
Roślina uprawna
|
Liczba kg P2O5 wyprowadzanych wraz z 1 t plonu
|
rzepak ozimy
|
30,0
|
groch
|
14,0
|
pszenica ozima
|
11,5
|
żyto ozime
|
11,0
|
kukurydza
|
10,0
|
koniczyna czerwona
|
6,0
|
siano łąkowe
|
5,0-7,0
|
ziemniak
|
1,5
|
burak cukrowy
|
1,0
|
II. Rodzaje nawozów
Nawozy fosforowe, ze względu na szybkość działania, dzieli się na grupy:
1) szybko działające – rozpuszczalne w wodzie superfosfaty (zmielone apatyty i fosforyty + kwas siarkowy), różniące się zawartością fosforu, formą i właściwościami
2) bardzo wolno działające i słabo rozpuszczalne w wodzie mączki fosforytowe; są to zmielone fosforyty bez obcych zanieczyszczeń.
Tempo pobierania fosforu w sezonie wegetacyjnym nie jest równomierne. Dla tego składnika, co jest wyjątkiem, wyróżnia się dwie (dla roślin jarych) i trzy (dla roślin ozimych) odległe w czasie fazy krytyczne. Pierwsza – to okres budowy systemu korzeniowego i krzewienia się zbóż. Druga przypada na wiosenne ruszenie wegetacji roślin ozimych. Trzecia – to okres kwitnienia oraz tworzenia nasion i ziarniaków. W dwóch pierwszych fazach rośliny potrzebują łatwo dostępnych źródeł fosforu, natomiast w trzecim, ilościowo największym, o zaopatrzeniu decydują zasoby glebowe, czyli tzw. fosfor przyswajany. Prawidłowość ta dotyczy każdej rośliny uprawnej.
Nawóz
|
Zawartość fosforu [%]
|
Uwstecznianie
|
Stosowanie
|
Superfosfat pylisty pojedynczy
|
18
|
bardzo szybkie, szczególnie w glebach kwaśnych
i zasadowych
|
można stosować pogłównie
|
Superfosfat granulowany (prosty)
|
19
|
jw.
|
na gleby o odczynie słabo kwaśnym
|
Superfosfat granulowany potrójny
|
46
|
bardzo małe, gdyż przechodzący do roztworu glebowego fosfor jest szybko pobierany przez roślinę
|
pod rośliny mające małą zdolność pobierania fosforu, np. jęczmień, na glebach zimnych, ciężkich, zagęszczonych
|
Mączki fosforytowe
|
10-30
|
bardzo wolne, fosfor w małych ilościach przechodzi do roztworu glebowego, z którego jest szybko pobierany przez roślinę
|
przed siewem lub sadzeniem roślin o długim okresie rozwoju, np. ziemniaki; na łąki i pastwiska, szczególnie torfowe; dobrze reagują na ten nawóz: seradela, łubin żółty, gryka; wskazany na gleby kwaśne i bardzo kwaśne
|
III. Objawy niedoboru
Objawy niedoboru są specyficzne, a jednocześnie dobrze rozpoznawalne gołym okiem. Przede wszystkim należy ich szukać na starszych liściach w postaci fioletowych lub purpurowych przebarwień. Inne objawy to: strzelisty, sztywny pokrój rośliny, skrócone pędy i zamieranie bocznych pączków. Skutkiem niedożywienia tym składnikiem jest słabe krzewienie się zbóż, przerzedzenie łanu, ograniczone kwitnienie i zawiązywanie nasion. W skrajnym przypadku rośliny mogą ich w ogóle nie zawiązać.
IV. Systemy nawożenia
Prawidłowe – uwzględniają: zapotrzebowanie wszystkich roślin uprawianych w zmianowaniu (najlepiej 3-4-letnim), omówione wcześniej fazy krytyczne i aktualną zasobność gleby w przyswajalny fosfor. To ostatnie wymaga pobrania próbek glebowych i analizy laboratoryjnej. Wyniki badania wskażą konieczność bądź uzupełnienia rezerw w przypadku niedoboru fosforu, bądź redukcji nawożenia tym składnikiem.
Warto zapamiętać:
1) rośliny uprawne we wczesnych fazach rozwojowych reagują na bieżące nawożenie fosforem, a w okresie realizacji plonu korzystają z zapasów glebowych fosforu
2) nawozy fosforowe wymagają dokładnego wymieszania z glebą
3) mączki fosforytowe i kostne stosuje się na gleby kwaśne
4) nawozów fosforowych nie należy mieszać z nawozami zawierającymi wapń; można natomiast stosować łącznie z nawozami potasowymi
5) najodpowiedniejszym terminem stosowania jest jesień (pod podorywkę lub orkę)
6) jeśli z jakiegoś powodu wystąpi potrzeba pogłównego zastosowania fosforu, to dobra rozpuszczalność fosforanu wapnia z superfosfatu prostego jest przesłanką do zastosowania tego nawozu, najlepiej w formie pylistej; prawidłowość ta dotyczy także nawożenia użytków zielonych.
|
Janina Długosz
Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
|