Jak wykorzystać żywienie kogutów, by poprawiać ich płodność?

Żywienie kogutów a zapotrzebowanie pokarmowe

Wpływ żywienia na płodność u drobiu jest istotna. Żywienie kogutów należy więc prowadzić wespół ze stałym monitoringiem ich masy ciała, kondycji, stanu zdrowia, wskaźników zapłodnienia jaj. Samce w stadach reprodukcyjnych trzeba też selekcjonować pod katem genetycznie dziedziczne szybkości wzrostu. Bardzo dobry materiał hodowlany też nie zapewni jednak uzyskania dobrych reproduktorów (płodność kogutów), jeśli ich żywienie nie oprzemy o właściwie do zapotrzebowania zbilansowane pasze pełnoporcjowe. Teoretycznie koguty mogą przy tym pobierać te karmy do woli, ale powodowałoby to u nich nadmierne przyrosty i trudności z kryciem kur. U kogutów występuje też ujemna korelacja ilości nasienia, do wzrostu masy ciała. Wprowadzenie ograniczonego systemu żywienia samców, wpływa więc najkorzystniej na późniejszy procent zapłodnionych jaj u kur niosek i przy okazji obniża koszty utrzymania kogutów reprodukcyjnych.

Żywienie kogutów – dawki pokarmowe i ich skład są zależne od typu ptaków i ich okresów rozrodczych

 Żywienie reprodukcyjnych kogutów obejmuje okresy odchowu i rozrodu. Ponieważ w przyrostach masy ciała kogutków i kurek występują różnice, po seksowaniu i rozdzieleniu na płcie, zaleca się ich oddzielny odchów. Można wtedy trafniej ustalać żywienie kogutów i łatwiej brakować nieodpowiednie samce (selekcja ok. 6, 17 i 22 tyg. życia). Kurki wchodzą w tym czasie w okres nieśności. Samczyki selekcjonuje się na podstawie wielkości grzebienia, która to cecha odzwierciedla stopień rozwoju jąder i prawidłowość produkcji hormonów płciowych. Żywienie kogutów trzymanych oddzielnie od kurek jest prostsze, a ich mieszanki paszowe dla ras nieśnych różnią się od mieszanek u ras mięsnych. W okresie krycia, w systemie naturalnym dorosłe samce utrzymuje się już razem z samicami, w ilości 1 kogut na 8-9 kur. Jeśli jednak stosuje się sztuczną inseminację, wtedy koguty nadal trzyma się oddzielnie. Niezależnie jednak od preferowanego sposobu zapłodnienia, choć żywienie kogutów nieco się wtedy różni, zawsze musi jednak w pełni zaspokoić ich fizjologiczne potrzeby bytowe i wymagania rozrodcze związane z produkcją nasienia.

Płodność kogutów zależy od wartości mieszanek paszowych i długości dnia świetlnego. Odchów kogutków i kurek może przebiegać razem w jednym stadzie do 2 tyg. życia. Zaleca się karmić je wtedy do woli (ad libitum) mieszanką o energii metabolicznej 12,5 MJ oraz zawartości białka ogólnego 20-21%. Od 3 tyg. odchowu różnice w przyrostach masy ciała kogutków i kurek stają się na tyle odmienne, że zaleca się je rozdzielić, ograniczając żywienie stad kogutów. Stosuje się wtedy mieszankę paszową o 11,5 MJ energii metabolicznej i ok. 15-16% białka ogólnego. Kury mają w okresie nieśności zwiększone zapotrzebowanie na białko ogólne i wapń, niezbędne do prawidłowej produkcji jaj. Jednak taka ilość białka i wapnia w diecie pogarsza z kolei użytkowość rozpłodową kogutów. Dlatego samce powinny mieć inne żywienie – do 30 g specjalnej mieszanki paszowej dziennie, zwiększając jej ilość w każdym kolejnym tygodniu o 5 g. Wpływ żywienia na płodność u kogutów jest wtedy bardzo duży, a pobranie paszy determinuje ich behawior. Skarmianie za małą ilością mieszanki, z powodu niedoborów pokarmowych, łatwo inicjuje u samców pterofagię i zachowania kanibalistyczne. Utrzymanie dorosłych kogutów wraz z kurami w systemie krycia naturalnego jest więc sporym problemem żywieniowym. Rozwiąże go jednak montaż odmiennych karmideł dla ptaków obu płci, uwzględniających różnice w wielkości głowy i tułowia u samic i samców.

Wpływ żywienia na płodność – witaminy i minerały

W żywieniu kogutów ważne jest też, aby ich mieszanki paszowe były uzupełnione odpowiednimi witaminami i minerałami (A, E, B6, kwas pantotenowy, nikotynowy i foliowy, biotyna, cynk, selen, chrom). Najlepszym ich źródłem do stosowania są specjalne prefiksy pokarmowe sprawdzonych firm paszowych.

Właściwa płodność kogutów wymaga też dostosowania długości dnia świetlnego, która zależnie od wieku ptaków powinna wynosić:
    • w wieku 0-2 tyg. – długość dnia świetlnego wynosi 24 godz.;
    • 2-3 tyg. – dł. dnia świetlnego wynosi 16 godz.;
    • 3-19 tyg. – dł. dnia świetlnego wynosi 8 godz.;
    • 20-23 tyg. – dł. dnia świetlnego wynosi 8-14 godz. (począwszy od 20 tyg. z każdym kolejnym tyg., dzień świetlny wydłuża się o 2 h);
    • od 24 tyg. – dł. dnia świetlnego wynosi 14 godz.

Redakcja KalendarzRolnikow.pl     Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj