_llal.jpg)
Hodowla alpak - czy da się na tym zarobić?
Opublikowano 24.12.2019 r.
Hodowla alpak staje się coraz bardziej popularna, nie tylko w gospodarstwach agroturystycznych, ale również jako główne źródło dochodu ze sprzedaży włókna, które jest trzy razy trwalsze, sześć razy cieplejsze od wełny owczej i może być wykorzystywane do produkcji czapek, szalików czy maskotek.
Liderem w hodowli alpak jest Ameryka Południowa. W Peru ich populacja przekracza 4 mln sztuk, na drugim miejscu plasuje się Boliwia. Poza Ameryką Południową hodowane są w Australii, jest ich tam 300 tys. sztuk i w USA – 130 tys. sztuk, a także we wszystkich krajach europejskich, gdzie najliczniejszą populację ma Anglia (30 tys. szt.) i Niemcy.
Hodowla alpak w Polsce
Do Polski zostały sprowadzone z Chile w 2004 roku i bardzo dobrze się tu zaaklimatyzowały. W 2012 r. było ich 621 sztuk. W tym samym roku powstał też Polski Związek Hodowli Alpak, który skupia osoby mające te zwierzęta. Import alpak z Wielkiej Brytanii sprawił, że nastąpiło przyspieszenie wzrostu populacji. W 2016 r. szacowano ich liczbę w Polsce na ok. 3 tys. szt. Alpaki mają status zwierząt towarzyszących i nikt nie prowadzi faktycznego ich rejestru, dlatego trudno ustalić, ile tak naprawdę ich jest.
Suri i Huacaya
Występują dwie rasy alpak różniące się okrywą włosową: Suri i Huacaya. W populacji dominuje rasa Huacaya – 85%, a Suri – 15%. W Polsce mamy alpaki wszystkich możliwych kolorów: są białe, écru, jasnobrązowe, ciemnobrązowe, szare, czarne i łaciate. Tworzą one grupy rodzinne złożone z dominującego samca, kilku samic i ich potomstwa. To parzystokopytne trawożerne ssaki z rodziny wielbłądowatych. Zwierzęta udomowione, hodowane dla wełny, mięsa, skóry, wykorzystywane w turystyce i rekreacji, a także we wspomaganiu terapii jako tzw. alpakoterapia oraz jako ochrona innych stad zwierząt. Są przemiłe, przyzwyczajają się do właściciela, reagują na imiona oraz proste komendy. Łatwe w hodowli i pozbawione agresji, żyją do 25 lat. Na hektarze pastwiska można utrzymać 5-10 alpak. Żywią się głównie zielonką, dlatego koszty żywienia ziarnem są niewielkie. Są inteligentne, odporne na choroby, tanie w utrzymaniu – przeciętny koszt utrzymania alpaki wynosi 30 zł na miesiąc.
O alpakach słów kilka...
Alpaka jest zwierzęciem średniej wielkości o wydłużonym ciele, ma szyję i ogon; tułów oparty jest na cienkich długich kończynach. Jej ciało osiąga 128-151 cm długości, przy wysokości w kłębie 80-100 cm i masie ciała 55-85 kg. Zwierzęta te mają dwudzielną wargę, dzięki której jedząc rośliny, nie wyrywają ich korzeni z ziemi. Charakterystyczną cechą jest to, że mają miękkie poduszki stopy zakończone paznokciem, które nie niszczą pastwisk. Ciąża u alpaki trwa około 335-340 dni, rodzi się zazwyczaj jedno młode, które przez 6 miesięcy jest karmione głównie mlekiem matki. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 8 miesięcy, a do reprodukcji używane są samice mające półtora roku lub po osiągnięciu masy ciała odpowiadającej 75% masy dorosłego osobnika. Samce do rozrodu dopuszczane są dopiero w wieku 3 lat.
Wytrzymują trudne zimy dzięki wełnie odpornej na mroźny klimat, która dłużej zatrzymuje ciepło. Strzyże się je raz w roku, a masa runa wynosi od 1,5 do 5 kg w zależności od wartości genetycznej zwierzęcia. Włókno na rynku światowym uzyskuje bardzo wysoką cenę i jest zaliczane do tzw. włókien specjalnych ze względu na niewielką skalę produkcji w porównaniu z wełną owczą. Ze względu na szeroką gamę kolorów włókno nie wymaga farbowania. Roczna produkcja na świecie wynosi 6 tys. ton, z czego 4,5 tys. ton przypada na Peru. Na to włókno jest nieograniczony popyt, ponieważ konkuruje ono z wełną owczą o podobnej średnicy. Surowe włókno kosztuje 80 zł/kg w porównaniu, np. do wełny owczej, której 1 kg kosztuje 1-2 zł. Natomiast 1 kg przędzy tzw. baby alpaka, która pochodzi od najmłodszych zwierząt – jest to włókno najcieńsze – kosztuje 600-700 zł. Przeciętnie odrost runa wynosi 6-12 cm, zaś grubość 14-30 mi-krometrów w zależności od wartości genetycznej zwierzęcia. Natomiast cena w skupie uzależniona jest od grubości włókna, im cieńsze tym wyższa cena. Bardzo cienkie włókno może być noszone w bezpośrednim kontakcie ze skórą ludzką, więc wykorzystywane jest do wyrobów odzieżowych, nawet do wyrobu bielizny niemowlęcej. Z grubszego włókna powstają wyroby użytkowe. Skóry wraz z futrem wykorzystywane są do robienia maskotek, płaszczy, futer, kurtek i różnego rodzaju odzieży.
Mięso alpak
Mięso alpak jest dostępne w ekskluzywnych restauracjach, ale jest to mięso sprowadzane z Peru i Boliwii. Niemcy sprowadzają mięso z Peru, a Szwajcaria z Boliwii. Konsumentami są osoby, które odwiedzały kraje południowoamerykańskie, kupowały to mięso i znają jego wartość. Do uboju przeznacza się najczęściej młode zwierzęta, których masa ciała wynosi 45–70 kg. Wydajność rzeźna to 46–51%. Masa tuszy wynosi do 26 kg. Wnętrzności ważą 19 kg, ubytki i skóra 3–4 kg, a samo mięso bez kości waży w granicach 19 kg. Kości jest tylko 3 kg. Mięso ma barwę czerwoną i charakteryzuje się niewielką zawartością tłuszczy.
Wykorzystać można również nawóz alpak, wysuszony może być stosowany do nawożenia upraw ogrodniczych, sadowniczych, zbożowych i okopowych.
Podsumowując można powiedzieć, że wykorzystanie alpak może być wszechstronne, m.in.:
• pełnią dużą rolę w ochronie środowiska i pielęgnacji krajobrazu
• chronią inne gatunki zwierząt, bo są bardzo opiekuńcze i mają łagodne charaktery
• dostarczają luksusowego włókna w szerokiej gamie kolorów, skór z futrem i mięsa o wysokiej wartości odżywczej
• mają zastosowanie w działalności pozarolniczej: turystyce, rekreacji i alpakoterapii
• spożywanie mięsa z alpag wpływa pozytywnie na zdrowie ludzi – zmniejsza ciśnienie tętnicze, obniża tętno, obniża poziom cholesterolu, trójglicerydów i zmniejsza ryzyko chorób serca.
|
Halina Abramowicz
Łódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach
Jeden z 16 Ośrodków Doradztwa Rolniczego w kraju. Łódzki Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach realizuje na obszarach wiejskich województwa łódzkiego zadania z zakresu doradztwa rolniczego. Podstawowym zadaniem Ośrodka jest doradztwo rolnicze, obejmujące działania w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi, rynków rolnych oraz wiejskiego gospodarstwa domowego, mającego na celu poprawę poziomu dochodów rolniczych oraz podnoszenie konkurencyjności rynkowej gospodarstw rolnych, wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także podnoszenie poziomu kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich.
|
