Bydło Highland – ze Szkocji do Polski

Przodkowie Highlandów wywodzą się z dwóch linii bydła: małej, czarno ubarwionej rasy Kyloe ze szkockich wysp oraz linii o większych rozmiarach i czerwonym ubarwieniu, występującej w górach północnej Szkocji.

Cechy charakterystyczne Szkockiego Bydła Górskiego to: długie rogi (u buhajów do 1,5 m), długa okrywa włosowa, krótkie kończyny i grzywka zasłaniająca oczy. Umaszczenie Highlandów jest zróżnicowane – od brązowego, poprzez ciemnobrunatne, czerwone, czarne po szare. Zwierzęta tej rasy są bardzo łagodne, szybko dają się oswoić. Panuje opinia, że Highland wyróżnia się wśród innych ras bydła nie tylko wyglądem, lecz też ponadprzeciętną inteligencją. 

Highlandy są długowieczne. Nie jest rzadkością użytkowanie rozpłodowe buhajów dwunastoletnich. Są to zwierzęta małego kalibru: buhaje w kłębie osiągają 120–130 cm i wagę około 650 kg, krowy odpowiednio 105 cm i 450 kg. Jest to rasa szybko dojrzewająca (jałówki można kryć w wieku 15 miesięcy). Cielęta po porodzie ważą 25–35 kg. Mleczność krów kształtuje się na średnim poziomie, przyrost dobowy byków przy opasie może osiągnąć wynik 1 000 g.

Highlandy przystosowane są do hodowli w warunkach ekstensywnych. Nie potrzebują dokarmiania paszami treściwymi ani kiszonką z kukurydzy. Ich naturalnym środowiskiem są tereny niedostępne (zarośla, gąszcze). Mięso zwierząt ma wysokie walory kulinarne. Jest marmurkowate, soczyste, o niskiej zawartości cholesterolu, pozbawione tłuszczu okrywowego. 
Do Polski Highlandy trafiły stosunkowo niedawno, ale z roku na rok wzrasta ich popularność.

Na terenie naszego kraju bydło może przebywać cały rok na zewnątrz. Nie potrzebują budynków inwentarskich, wystarczą wiaty do ochrony przed słońcem. Należy zapewnić zwierzętom stały dostęp do świeżej wody, jedynie w przypadku śnieżnej zimy trzeba je dokarmiać sianokiszonką, sianem i słomą. 

Highlandy ze względu na swój wygląd i łagodny charakter stają się też atrakcją gospodarstw agroturystycznych. Highland Cattle zasługuje na uwagę. Hodowla tej rasy może stać się alternatywą dla wielu rolników.
 

Katarzyna Pstrągowska Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Minikowie   Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj