Szlakiem Sanktuariów Maryjnych… Kalwaria Zebrzydowska

Historia

Historia Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoczyna się w 1600 r., kiedy to Mikołaj Zebrzydowski, ówczesny wojewoda krakowski, postanowił wybudować kaplicę pw. Świętego Krzyża, według modelu Golgoty w Jerozolimie. W rok później Zebrzydowski sporządził akt nowej fundacji, który obejmował kaplicę grobu Chrystusa oraz mały klasztor oo. bernardynów. Wkrótce, z pierwotnie skromnej intencji, zrodził się pomysł budowy drogi męki Pańskiej – od wieczernika do Grobu Chrystusa. W ten sposób powstała „Polska Jerozolima” i rozpoczął się kult męki Pańskiej. 

Kult 

Mikołaj Zebrzydowski odznaczał się pobożnością do Matki Bożej i dlatego bardzo wcześnie powstały w Kalwarii kaplice Jej poświęcone. Po 1611 r. wybudowano Kaplicę Grobu Maryi. W kościele głównym umieszczono srebrną figurę Matki Bożej, poświęconą przez papieża Sykstusa V. W roku 1641 znalazł się w Kalwarii obraz Matki Bożej, zwany początkowo płaczącym, a później cudownym. Obraz ten wcześniej znajdował się w kilku okolicznych plebaniach i dworach. Prawdopodobnie 3 maja 1641 r. ukazały się na nim krwawe łzy. W dwa dni później jego właściciel ofiarował obraz klasztorowi zebrzydowskiemu. 

Już w 1613 r. znane było nabożeństwo dróżkowe, zwane drogą współcierpienia Matki Bożej. Rozbudowa kalwarii trwała również po śmierci Mikołaja Zebrzydowskiego. Patronowali jej: syn zmarłego, Jan, a następnie Mikołaj – wnuk. Obecnie obejmuje ona rozciągnięte na długości 6 km 42 kościoły i kaplice, w tym 26 z XVII w. poświęcone kultowi męki Pańskiej oraz Matki Bożej. 

Więcej szczegółowych informacji znajdziesz w "Podręcznym przewodniku po sanktuariach i miejscach pielgrzymkowych".

Redakcja KalendarzRolnikow.pl Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj