Warunki klimatyczne środkowej Polski są odpowiednie dla borówki wysokiej potocznie zwanej amerykańską. Jednak nawet w najcieplejszych rejonach kraju może dojść do wymarznięcia plantacji z powodu niewłaściwie wybranego stanowiska.
Borówka w porównaniu do innych roślin sadowniczych ma odmienne wymagania. Jednym z nich jest wysoka kwasowość gleby, pH oznaczone w KCl między 3,5 do 4,5. Jeżeli rodzima gleba ma wyższą wartość pH, trzeba ją zakwaszać stosując siarkę – dawkę ustalamy korzystając z zaleceń po zbadaniu próbki gleby. Jeżeli gleba jest zbyt zasadowa, korzenienie będą w stanie pobierać efektywnie makro- i mikroelementów. Większość naszych gleb spełnia wymagania kwasowości, natomiast pod względem struktury i zawartości materii organicznej jest już znacznie gorzej. Najlepszymi miejscami do uprawy borówki są gleby pobagienne o niezbyt wysokim poziomie wód gruntowych. Odpowiednie są również lekkie, kwaśne, przewiewne i dostatecznie wilgotne, o możliwie jak największej zawartości próchnicy.
Gleby piaszczyste o niskiej zawartości materii organicznej również mogą być przydatne, jeżeli przed sadzeniem wzbogacimy je dodając torf, korę sosnową lub trociny. Sypiemy je w wyorane bruzdy o szerokości 60 cm i głębokości 30 cm, następnie glebogryzarką mieszamy z ziemią macierzystą i wyrównujemy powierzchnię. Można również wysiewać rośliny pod przyoranie: żyto ozime, gorczycę czy grykę. ch uprawa przed założeniem plantacji dodatkowo ograniczy wzrostchwastów.
Sadzenie krzewów
Borówkę sadzimy w rzędy, które powinny przebiegać w kierunku północ-południe, co gwarantuje prawidłowe nasłonecznienie krzewów. Jeżeli jednak występują duże spadki terenu, rzędy powinno się wytyczyć prostopadle do nachylenia. Zaleca się, by odległości między roślinami w rzędzie, w zależności od siły wzrostu, odmiany i typu gleby, mieściły się w przedziale od 80 do 120 cm, a między rzędami – od 2,7 do 3,5 m. Sadzenie możemy wykonać jesienią lub wiosną. Termin wiosenny jest bezpieczniejszy ze względu na mniejsze ryzyko przemarzania pędów i systemu korzeniowego w okresie zimowym, natomiast za terminem jesiennym przemawia większy wybór odmian, jak i samych roślin w szkółkach.
Krzewy sadzimy nieco głębiej niż rosły w pojemniku. Jeżeli poziom wód gruntowych jest wysokilub ziemia macierzysta jest zwięzła– gliniasta, borówkę należy posadzićwyżej niż poziom gruntu, na około 30-centymetrowych wałach. Bardzo korzystnym i często stosowanym zabiegiem po posadzeniu jest ściółkowanie rzędów. Do tego celu stosuje się korę i trociny drzew iglastych.Ściółka stwarza bardzo korzystne warunki do rozwoju borówki, ze względu na to, że zabezpieczaglebę przed nadmiernym przesychaniem, stabilizuje pH, temperaturę podłoża, uzupełnia materię organiczną. Ściółka częściowo zabezpiecza również przed chwastami.
Woda
Niemal wszystkie plantacje w mniejszym lub większym stopniu wymagają nawadniania. Ważnym elementem decydującym o powodzeniu w uprawie jest jakość wody. Najlepiej, jeżeli możemy nawadniać wodą z naturalnych bądź sztucznych zbiorników czyteż rzek. Woda ze studni głębinowej najczęściej zawiera minerały alkaliczne (Ca, Mg) i ma wysokie pH. Należy ją zakwaszać, aby zminimalizować jej odkwaszające działanie na glebę. Optymalne jest nawadnianie kropelkowe. Taśmy lub linie kroplujące stosujemy po dwie na rząd, po obu stronach, co zapewnia równomierny rozwój płytkiego systemu korzeniowego. Taka metoda umożliwia również stosowanie nawozów płynnych podawanych razem z wodą – fertygację.
Pielęgnacja
Wkrótce po posadzeniu powinno się wykonać kilka bardzo ważnych zabiegów, które często są pomijane przez plantatorów. Wiosną są to (także w uprawach zakładanych jesienią) cięcia sanitarne – usuwa się pędy słabe, uszkodzone z objawami chorób. Nie powinniśmy zapominać również o wysypaniu ściółki o grubości 10 cm i szerokości minimum 50 cm, którą w dalszych latach uprawy należy poszerzyć do 1 m. Trzeba pamiętać, że mineralizacja ściółki i jej rozdmuchiwanie przez wiatr powodują konieczność jej uzupełniania minimum co dwa lata. Warto też w ciepły i bezdeszczowy dzień wykonać oprysk zabezpieczający rośliny przed chorobami grzybowymi. W pierwszym roku uprawy trzeba usunąć kwiatostany. Zabieg ten umożliwi roślinie lepsze ukorzenienie się i wytworzenie możliwie dużej liczby młodych pędów i ich przyrostów. Na tych przyrostach w kolejnym roku pojawią się owoce zapewniające pierwszą finansową satysfakcję z uprawy tej wartościowej rośliny.
| |
Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach
Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj
|
_llal.jpg)
