Jaka pszenica jara do uprawy ekologicznej?

W rolnictwie ekologicznym odmiany powinny cechować się:
• większą zdolnością do konkurowania z chwastami, co wynika w dużym stopniu z budowy rośliny (zdecydowanie lepsze szanse mają rośliny wyższe, o liściach ustawionych bardziej poziomo)
• większą odpornością na choroby grzybowe, szczególnie te, które atakują liście
• krótszym okresem wegetacji (odmiany wcześnie dojrzewające mogą unikniąć porażenia chorobami grzybowymi)
• łatwością pobierania składników pokarmowych z gleby
• mniejszymi wymaganiami glebowymi.

Świadomi powyższych wymogów rolnicy ekologiczni są szczególnie zainteresowani informacjami o przydatności odmian zbóż do tego systemu produkcji. Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach – Państwowy Instytut Badawczy, we współpracy z Centralnym Ośrodkiem Badania Odmian Roślin Uprawnych – COBORU, utworzył w 2018 r., tzw. ekologiczne doświadczalnictwo odmianowe (EDO). Jest to ogólnokrajowa sieć punktów badawczych oceniających przydatność odmian zbóż jarych i ozimych do ekologicznego gospodarowania. W tym przypadku testowanie odmian pszenicy jarej prowadzone było w 6 miejscach, zlokalizowanych na terenie Polski (3 prowadzone przez IUNG-PIB i 3 – przez COBORU), reprezentujących różne rejony uprawy.

Na podstawie wyników tych analiz w 2018 r. stwierdzono, że najbardziej przydatne do uprawy w systemie ekologicznym są odmiany: Harenda, Goplana, Nimfa, Struna i Serenada. Dobre parametry wzrostu i plonowania miała mieszanka odmian: Harenda + Goplana + Kamelia. Tu uwaga – odmiana Kamelia uprawiana w czystym siewie wypadła poniżej średniej.

Andrzej Bartosik Artykuł opracowany we współpracy z Łódzkim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Bratoszewicach  Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj