Ochrona malin po zbiorach

Ochrona malin

Niezmiernie ważne jest, aby zaraz po zbiorach wyciąć pędy, które w tym roku owocowały, ponieważ są one źródłem patogenów, cieniują nowe pędy, które będą owocować w przyszłym roku i potrzebują dobrego doświetlenia, aby zawiązały jak najwięcej pąków kwiatowych. Ponadto stare pędy niepotrzebnie zabierają wodę i składniki pokarmowe z gleby. Gdy stare pędy zostaną usunięte z plantacji, a nowe przywiązane lub nawinięte na druty, konieczne są zabiegi zwalczające szkodniki oraz choroby.

Pryszczarek namalinek łodygowy

Jest to jeden z najgroźniejszych szkodników maliny. Uszkodzone przez niego pędy są w większym stopniu podatne na wymarzanie i wyłamywanie, a także zasychanie w okresach niedoboru wody. W lipcu pojawiają się muchówki III pokolenia, a następnie IV. Ich lot może trwać do początku września. Uszkodzone miejsca są często atakowane przez grzyby powodujące zamieranie pędów.

Terminy zabiegów można ustalić w oparciu o odłowy samców w pułapki z feromonem, które zawiesza się przy pędach malin pod koniec kwietnia i sprawdza się ilość odłowionych muchówek przez cały sezon aż do początku września. Na podłodze lepowej przyklejają się muchówki pryszczarka oraz ewentualnie pojedyncze duże muchy. Na podstawie odławiania muchówek można precyzyjnie określić termin zabiegu podczas ich masowego lotu. 

Do zwalczania pryszczarka namalinka łodygowego zarejestrowane są preparaty oparte na acetamiprydzie i tiachloprydzie. Te same środki zwalczają również przeziernika malinowca, a zabiegi zwalczania wykonuje się w tym samym czasie co na pryszczarka namalinka łodygowego. Na zasiedlonych plantacjach zwalczanie prowadzi się bezpośrednio po zbiorach i powtarza po 2 tygodniach.

Pryszczarek malinowiec

Można go spotkać na starszych plantacjach. Choć jest podobny do pryszczarka namalinka łodygowego, to objawy na roślinach są inne. Larwy, żerując pod skórką, wydzielają substancje powodujące rozrastanie się tkanek pędu i tworzenie się galasowatych narośli w dolnej części pędu. W naroślach zimują pomarańczowe larwy. Pryszczarek malinowiec niszczy niewielką liczbę pędów. W ciągu roku rozwija się bowiem jedno pokolenie. 

Od końca kwietnia do czerwca pojawiają się muchówki. Samice w tym czasie składają jaja na dolnej części pędu. Wylęgające się larwy wgryzają się do pędu. Po ok. 6 tygodniach tworzą się galasy, w których larwy te żerują, a następnie zimują.
Zwalczanie polega na wycinaniu po zbiorach pędów z galasami i niszczeniu ich. W przeciwnym razie larwy przezimują i przepoczwarczą się wiosną następnego roku. 

Przędziorek chmielowiec

Jego rozwojowi sprzyja wysoka temperatura i niska wilgotność. Uszkodzenia powodują zarówno dorosłe przędziorki, jak i ich larwy. Żerują na dolnej stronie liści i wysysają sok z komórek miękiszu. Silnie uszkodzone liście zasychają i opadają, co pogarsza kondycję roślin. Silnie uszkodzone rośliny gorzej zimują, a także słabiej zawiązują pąki kwiatowe na następny rok. 
Występowania tego szkodnika nie można bagatelizować. Przy sprzyjającej pogodzie może on być przyczyną dużych strat. W ciągu roku rozwija 5-6 pokoleń. Lustracje na jego obecność powinno się wykonywać od wczesnej wiosny. Jednak próg zagrożenia zmienia się w zależności od fazy fenologicznej. Dla malin letnich po zbiorach wynosi on powyżej 5 osobników na pojedynczy liść. Lustracje wykonuje się, przeglądając 3-4 próby po 50 pojedynczych liści (razem 150-200 liści). 

Do zwalczania przędziorka po zbiorach w malinie zarejestrowanych jest kilka substancji czynnych: abamektyna, acekwinocyl, milbemektyna, spirodiklofen, fenpiroksymat. Należy pamiętać, że niektóre substancje czynne mogą być zastosowane tylko jeden raz w sezonie. Przy wyborze środka należy brać pod uwagę to, czy substancja czynna była już stosowana w tym sezonie wegetacyjnym. Raz w sezonie mogą być zastosowane: acekwinocyl, fenpiroksymat, spirodiklofen. Natomiast do dwóch razy w sezonie: abamektyna i milbemektyna. 

Oprócz środków chemicznych do zwalczania przędziorka można użyć środków działających fizycznie i mechanicznie, np. opartych na polisacharydach, polimerach silikonowych czy oleju rydzowym (Afik, Siltac EC, Emulpar 940 EC). Środki te, zarejestrowane do zwalczania przędziorka chmielowca, ograniczają również przebarwiacza malinowego.

Przebarwiacz malinowy 

Szkodnik ten pojawia się na plantacjach malin dość często. Może powodować duże straty. Żerując na dolnej stronie liści, wysysa zawartość komórek, a w miejscach żerowania pojawiają się jasnozielone i żółte plamy. Przenosi również wirusa plamistości liści maliny. Tam, gdzie występuje przebarwiacz, obserwuje się nierównomierne dojrzewanie i rozsypywanie się owoców, co w konsekwencji prowadzi do redukcji zbiorów. Jego zwalczanie zalecane jest przed kwitnieniem, tuż po kwitnieniu, a także po zbiorze. 

Zamieranie pędów malin

Po zbiorach w malinach letnich niezbędna jest również dalsza ochrona przeciwko zamieraniu pędów malin, powodowanym przez różnego rodzaju grzyby: Didymella applanata, Leptospaeria coniothyrium, Botritis cinerea, Elsinoe veneta. Zabiegi ochrony wykonuje się profilaktycznie w okresach największego zagrożenia. Rozwojowi choroby sprzyjają temperatury w granicach 15-25°C i wysoka wilgotność. Najczęściej po zbiorach wykonuje się 2-3 zabiegi, prowadząc ochronę do września. Można stosować środki zawierające tiofanat metylu i tetrakonanol, cyprodinil + fludioksonil, boskalid + piraklostrobina, pirymetanil. Należy pamiętać, że tiofanat metylu + tetrakonazol można zastosować tylko raz w sezonie, pozostałe 2-krotnie. 
Należy też uwzględnić zabiegi wykonane przed kwitnieniem i w okresie kwitnienia. Jeden zabieg po zbiorach można też wykonać preparatem biologicznym Polyversum WP, łącznie z adiuwantem Protector. Środka biologicznego nie należy mieszać z substancjami chemicznymi oraz nawozami dolistnymi.

Preparaty zarejestrowane do ochrony malin po zbiorach