Kiedy można odebrać zwierzęta ich właścicielowi?

Regulacje prawne na świecie i w Polsce mówią o fundamentalnych obowiązkach wobec naszych mniejszych braci i ich prawach. Są to:

• obowiązek chowu bądź hodowli,
• karmienia,
• przewożenia,
• zabijania zwierzęcia w taki sposób, aby nie narażać go na niepokój i ból,
•  prawo do szacunku,
•  prawo do oczekiwania od człowieka poszanowania, opieki i ochrony,
• prawo do życia zgodnie z rytmem i warunkami życia właściwymi dla swojego gatunku,
• prawo do ograniczenia czasu i intensywności pracy oraz odpowiedniego odpoczynku zwierząt pracujących.

Niestety nazbyt często dochodzi do znęcania się nad zwierzętami. Ustawa o ochronie zwierząt w art. 6 ust. 2 definiuje znęcanie się nad zwierzętami jako zadawanie albo świadome dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień. Art.7.1. stanowi, że zwierzę
traktowane w sposób określony w art. 6 ust. 2 może być czasowo odebrane właścicielowi lub opiekunowi, na podstawie decyzji
wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce pobytu zwierzęcia i przekazane do:
a) schroniska dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę domowe lub laboratoryjne,
b) gospodarstwa rolnego wskazanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta), jeżeli jest to zwierzę gospodarskie,
ogrodu zoologicznego lub schroniska dla zwierząt, jeżeli jest to zwierzę wykorzystywane do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych lub utrzymywane w ogrodach zoologicznych (wtedy do innego zoo lub schroniska).

Decyzja, o której mowa w ust. 1, podejmowana jest z urzędu po uzyskaniu informacji od policji, straży gminnej, lekarza weterynarii lub upoważnionego przedstawiciela organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt.
Od decyzji, o której mowa w ust. 1, przysługuje prawo wniesienia odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego w terminie 3 dni od daty doręczeją nia decyzji. Samorządowe kolegium odwoławcze rozpoznaje odwołanie w terminie 7 dni. Istnieją przypadki niecierpiące zwłoki, gdy dalsze pozostawanie zwierzęcia u dotychczasowego właściciela lub opiekuna zagraża jego życiu lub zdrowiu. Wówczas policjant, strażnik gminny lub upoważniony przedstawiciel organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, odbiera mu zwierzę, zawiadamiając o tym niezwłocznie wójta (burmistrza, prezydenta miasta), celem podjęcia decyzji w przedmiocie odebrania zwierzęcia.

Organizacje pro zwierzęce działają w tym zakresie dobrze, wyręczając powiatowe inspektoraty weterynarii, które mają zbyt małe
zasoby kadrowe, by efektywnie kontrolować sytuację hodowanych przez rolników zwierząt. Gminy co do zasady potwierdza-
ją decyzją administracyjną zasadność dokonanego przez organizację pozarządową odbioru zwierząt (86,6% w 2018 r.). Decyzja
o odbiorze zwierzęcia nie jest decyzją arbitralną, nie jest uzależniona wyłącznie od subiektywnej oceny przedstawicieli organizacji pro zwierzęcej. Odbiór zwierzęcia jest zawsze decyzją ostateczną, gdy wszelkie inne działania są nieskuteczne. Działania w zakresie ochrony zwierząt regulują ściśle przepisy ustawy i wszelkie decyzje są weryfikowane w toku postępowania administracyjnego i sądowego. Zwierzęta odbierane interwencyjnie, są z reguły w skrajnie złym stanie zdrowia,
wymagającym natychmiastowej specjalistycznej opieki weterynaryjnej.

Dążenie do intensyfikacji produkcji rolnej i obniżania kosztów nie może jednak prowadzić do zaniedbań w zakresie praw zwierząt, jak również w zakresie ochrony środowiska (np. używanie środków ochrony roślin zabijających nie tylko szkodniki, ale też pszczoły), czy zdrowia ludzi. Umiejętność darzenia szacunkiem przyrody, natury i zwierząt jest ściśle powiązana z szacunkiem drugiego człowieka.