Ponieważ sadzeniaki z własnej hodowli nie posiadają paszportu, dlatego dobrze by było, aby były wolne od chorób. Sadzeniaki należy przesortować tak, aby były wyrównane pod względem wielkości. Wielkość sadzeniaka decyduje o szybkości wschodów, liczbie pędów, wielkości i strukturze plonu bulw. Partie sadzeniaków mogą stanowić bulwy, których średnica wynosi np.: 25-45 mm; 35-55 mm; 45-65 mm; 50-70 mm; 60-80 mm. Wskazane jest, aby różnica wielkości bulw była jak najmniejsza, a preferowana średnica wynosi 25-40 mm. Ważne jest, aby dostosować gęstość sadzenia do wielkości wysadzanych bulw.

Dopuszczalne jest wysadzanie bulw o większym zróżnicowaniu, np. 30-45 mm, ale kosztem mniejszej dokładności sadzenia. Do każdego kierunku produkcji musi być przypisana odpowiednia wielkość sadzeniaka. Bulwy jadalne powinny mieć średnicę powyżej 35 mm, bulwy przeznaczone na frytki – powyżej 55 mm. Im są większe sadzeniaki, tym wytwarzają więcej oczek i łodyg.

Z danych z tabeli wynika, że sadząc małe sadzeniaki, trzeba sadzić je gęściej, a duże sadzeniaki – rzadziej, aby uzyskać optymalne zagęszczenie dla uzyskania maksymalnego plonu. Kiedy mamy określony kierunek produkcji ziemniaka, określoną rozstawę międzyrzędzi i określoną wielkość sadzeniaka, możemy skorzystać z danych dotyczących gęstości sadzenia w rzędzie, jak również ilości wysadzania bulw na hektar.