Kim są osoby konsekrowane?

Osoby konsekrowane to osoby, które w sposób szczególny poświęcają życie Bogu. Łączy je konsekracja, która wiąże się ze złożeniem Bogu ślubów czystości oraz najczęściej również ubóstwa i posłuszeństwa, choć zależy to od formy życia konsekrowanego. Zakonnicy składają trzy śluby: ubóstwa, posłuszeństwa i czystości. Śluby te nazywane są inaczej radami ewangelicznymi, dlatego że wypływają właśnie z Ewangelii. Chodzi o to, aby jak najwierniej naśladować Chrystusa w czystości, pokorze i ubóstwie.

W Polsce mieszka ponad 30 tys. osób konsekrowanych. Najliczniejszą grupę stanowią siostry ze zgromadzeń czynnych, które pracują pośród osób świeckich. Rodzaj pracy związany jest z tzw. charyzmatem zgromadzenia, czyli powołaniem, do którego szczególnie zaproszone są konkretne wspólnoty. Oprócz codziennych obowiązków dużo się modlą. Jest ich ponad 15 tys. Wyjątkową formą życia konsekrowanego jest życie ukryte w klasztorach kontemplacyjnych za tzw. klauzurą. W Polsce jest około 1200 mniszek. Siostry klauzurowe zajmują się szyciem habitów, stroi liturgicznych, wypiekiem komunikantów, malowaniem i pracą związaną z ich utrzymaniem. 

Zakonnicy porzucają życie w świecie, by poświęcić się Bogu, a członkowie instytutów świeckich łączą w sobie dwa w jednym: konsekrację i świeckość. Szczególnymi formami życia konsekrowanego są tzw. dziewice i wdowy, wdowcy konsekrowani. Są to indywidualne formy życia konsekrowanego. Wg Kodeksu prawa kanonicznego: "Do wspomnianych form życia konsekrowanego dochodzi stan dziewic, które – wyrażając święty zamiar gruntowniejszego naśladowania Chrystusa – są Bogu poświęcone przez biskupa diecezjalnego według zatwierdzonego obrzędu liturgicznego, zostają zaślubione mistycznie Chrystusowi, Synowi Bożemu, i przeznaczone na służbę Kościołowi. (Kanon 604, § 1.)".

Świeccy konsekrowani nie noszą żadnych zewnętrznych oznak konsekracji. Na zewnątrz, w swoich środowiskach, członkowie instytutów świeckich niczym specjalnym się nie wyróżniają. Żyją najczęściej w pojedynkę, niekiedy przy rodzinie lub w małej grupie. Pracują w różnych miejscach, dając świadectwo życia. Pozostają w duchowej więzi z diecezją i bezpośrednio podlegają biskupowi diecezjalnemu. Dziewice konsekrowane przez biskupa są szczególnie związane z Kościołem lokalnym. Dziewicą konsekrowaną może zostać kobieta, która nigdy nie była w małżeństwie i nie żyła w stanie przeciwnym czystości. Musi się zobowiązać, że wytrwa w czystości oraz służbie Kościołowi i bliźnim. Konsekracja dziewic odbywa się po kilkuletnim przygotowaniu. Pod kierunkiem biskupa dziewice konsekrowane podejmują różne formy zaangażowania w diecezji. 

Konsekruje się również wdowy, które żyły w związku małżeńskim, a po śmierci męża nie żyły publicznie w stanie przeciwnym czystości. Wdowy również ślubują czystość. Podczas aktu konsekracji przez biskupa otrzymują brewiarz. Nie podlegają żadnym strukturom życia wspólnotowego. Wspólnotą dla nich jest Kościół diecezjalny, w którym realizują swoją misję.

Są jeszcze pustelnicy i pustelnice, którzy mieszkają w odosobnieniu, poszcząc i modląc się. Obok znanych form życia konsekrowanego powstają obecnie nowe wspólnoty, w których celibatariusze i małżonkowie wspólnie żyją według rad ewangelicznych.