Ptasia różnorodność w przydomowym kurniku

W tym artykule chciałabym Państwu przybliżyć kilka ras, które możemy spotkać na wystawach czy pokazach drobiu w naszym kraju.
Czubatka polska

Jest to jedna z najstarszych ras kur ozdobnych. Do Polski trafiła z terenów Rosji wraz z mongolskimi ludami. Jest to kura, która wyróżnia się bujnym czubem na głowie i brodą. Posiada delikatną budowę. Występuje w kilku odmianach barwnych – m.in. czarnej, białej, srebrnej, wielbłądziej (karmelowej). Są to kury odporne na niekorzystne warunki środowiska, jednak nie należy dopuścić do zmoczenia ich czuba, z tego względu należy zwrócić uwagę na wilgotność w kurniku. Musi być on suchy, a wybiegi najlepiej jakby były pozbawione błota. Oprócz tego przestrzeń dookoła kurnika powinna być zabezpieczona przed drapieżnikami również tymi, które atakują z góry (jastrzębie). Kury ze względu na swój czub mają ograniczone pole widzenia. Najbezpieczniej utrzymywać czubatki w wolierach. Waga kogutów typu standard dochodzi do 2,5 kg, kur do 2 kg, istnieje również typ miniaturowy i wtedy waga kogutów wynosi ok. 0,9 kg, natomiast kur ok. 0,8 kg. Ilość zniesionych jaj waha się od 100 do 140 szt. w ciągu roku.

Kura jedwabista

Nazwę swoją zawdzięcza charakterystycznym piórom, które wyglądają jak futro. Pochodzą one z Chin i tam były hodowane już przeszło 1 000 lat temu. Europejscy marynarze, którzy zobaczyli je po raz pierwszy myśleli, że jest to krzyżówka królika/kota z kurą. W budowie pióra nie posiadają haczyków, które zapewniają trwałość konstrukcji chorągiewki, stąd specyficzny wygląd ptaków – wyglądają jakby były pokryte puchem. Specyficzna budowa piór sprawia to, że są one nielotami. Występują w formie z brodą i bez brody. Istnieją różne odmiany barwne tych kur, np. białe, czarne, perłowe, żółte. Cechą charakterystyczną u samca jest grzebień – różyczkowy, ciemnej barwy oraz zausznice barwy turkusowej. Kury charakteryzują się łagodnym usposobieniem. Posiadają silny instynkt kwoczenia dla swoich kurcząt, jak i dla innych ptaków (bażantów, kaczek). Waga kury i koguta dochodzi do 1,6 kg. Ilość zniesionych jaj waha się od 80 do 100 szt. w ciągu roku.

Ayam Cemani

Jego nazwa w bezpośrednim tłumaczeniu to „kogut czarny”, jest to niezwykle ciekawa i rzadka rasa. Ich pióra, mięso, krew, skóra i kości są koloru czarnego. Pochodzą one z Sumatry, czyli azjatyckiej wyspy należącej do Indonezji. Na Sumatrze wierzy się do dziś w uzdrowicielską moc mięsa z czarnego koguta, które uważane jest również za afrodyzjak. Masa koguta wynosi ok. 2,5 kg, natomiast kur do 2 kg. Ilość zniesionych jaj waha się od 60 do 100 szt. w ciągu roku. Ze względu na swoją cenę rasa ta wśród hodowców nosi nazwę lamborghini w kurniku. 

Karzełek Polski

To jedyna rodzima – polska, rasa kur zaliczana do ras karłowatych. Zwane są również liliputkami. Charakteryzują się ruchliwością i silnymi instynktami kwoczenia i opieki nad młodymi. Koguty natomiast otaczają opieką swoje stado i posiadają żywe usposobienie. 

Są bardzo dobrze przystosowane do panujących warunków środowiskowych, są odporne na choroby                                                       i długowieczne (kilkunastoletnie). Ze względu na swoje niewielkie rozmiary, natura obdarzyła je takimi umiejętnościami, jak latanie, które chroni je przed drapieżnikami, natomiast gniazdo potrafią ukrywać w przeróżnych miejscach, zdarza się, że bez wiedzy właściciela. Koguty mają krótki i szeroki tułów z dumnie wypiętą piersią. Kolor upierzenia u samców jest wyrazisty i charakterystyczny w odróżnieniu do bardziej stonowanych kolorystycznie samiczek. Występują w wielu odmianach barwnych srebrzystoszyjnych, złotoszyjnych, pszenicznych, kuropatwianych, pstrych. Masa ciała koguta dochodzi do 0,8 kg, natomiast samiczek do 0,6 kg. Ilość zniesionych jaj wynosi ok. 120 szt. w ciągu roku. 

Polbar

Jest to polska rasa kur będąca w programie ochrony zasobów genetycznych zwierząt gospodarskich. Rasa powstała w wyniku skrzyżowania kur zielononóżek kuropatwianych z kogutami past plymouth rock. Upierzenie tych kur jest charakterystyczne nakrapiane na czarno. Koguty posiadają upierzenie jasne z szarym/srebrnym nalotem, a kurki są bardziej kuropatwiane. Masa ciała kogutów wynosi ok. 2 kg, a kur 1,8 kg. Ilość znoszonych jaj w ciągu roku jest większa w porównaniu do wcześniej wymienionych kur – wynosi między 180–200 szt. W przypadku tej rasy ciekawą sprawą jest to, że pisklęta są autoseksingowe. Znaczy to, że w zależności od płci pisklęta mają różną barwę puchu i można to zauważyć zaraz po wykluciu. Samiczki posiadają „czarną brew” w przedłużeniu oka. Ptaki te są niepłochliwe i ufne do człowieka. 

Różnorodność powinna pojawić się również w menu naszych zwierząt w chowie przyzagrodowym. Można skorzystać z gotowych mieszanek, które są przeznaczone dla kur utrzymywanych w sposób ekstensywny. Sami również możemy przygotować dla nich odpowiedni pokarm dostosowany do pory roku. W okresie od stycznia do maja, czyli w okresie nieśności warto wzbogacić dietę o muszle skorupiaków, wysuszone i rozdrobnione skorupki jaj, twaróg, czyli wzbogacić o paszę zawierającą białko. Oprócz tego podajemy kurom np. ziarno pszenicy, ześrutowane ziarno kukurydzy, jęczmienia. W okresie, gdy pojawiają się zioła i zielonka możemy dodać do diety pokrzywę, lucernę, mniszek lekarski, lebiodę, tymianek. Natomiast w okresie, gdy pojawią się warzywa możemy śmiało podać kurom to, czym dysponujemy w gospodarstwie, np. mogą być to buraki cukrowe, kapusta, sałata, marchew, gotowane ziemniaki. Należy oczywiście pamiętać o świeżej wodzie w poidełkach oraz o regularnych porządkach w kurniku, myciu poideł i karmideł. Ważne, aby pomieszczenia były zdezynfekowane, czyste i suche. Dzięki zachowaniu odpowiedniej profilaktyki zdrowotnej będziemy mogli cieszyć się dorodnym wyglądem naszych zwierząt, a one odwdzięczą się nam wysoką nieśnością i dobrym zdrowiem przez długi czas.