Prosięta nie lubią nudy

We wszystkich krajach Unii Europejskiej obowiązują jednolite przepisy dotyczące dobrostanu świń. Przepisy te szczegółowo określają warunki, w jakich powinny być utrzymywane zwierzęta, np.: minimalną powierzchnię podłogi przypadającą na jedną sztukę, zakres temperatur, wilgotność powietrza, stężenie gazów, natężenie oświetlenia w chlewni, a także parametry jakościowe paszy i wody. 

Wprowadzenie tych przepisów wiązało się z koniecznością ograniczenia obsady zwierząt w chlewniach, często również z koniecznością przebudowy budynków inwentarskich. Wszystkie te działania przełożyły się w ostateczności  na poprawę warunków zoohigienicznych, przez co podniosła się efektywność chowu.

Bardzo istotny jest fakt, że nawet najlepiej dostosowana do warunków dobrostanu chlewnia nie stanowi miejsca, w którym świnie mogą bez ograniczeń wykazywać swoje naturalne zachowania. Wszystkie młode zwierzęta są bardzo ciekawe świata. Zamknięcie ich w kojcach na podłodze rusztowej, wydzielonych pełnymi przegrodami PCV uniemożliwia naturalną chęć kontaktów z otoczeniem zewnętrznym. Niezmieniające się przez wiele tygodni otoczenie, brak możliwości biegania, rycia, a także żucia powodują, że prosięta organizują sobie inne rozrywki. Początkowo liżą się wzajemnie, ssą i gryzą uszy, boki   i ogony. Podczas nieszkodliwej  z pozoru zabawy uszkodzenie skóry powoduje nie tylko otwarcie drzwi do wszelkich infekcji, ale także zmianę w nudnym środowisku. Otarcia, rany i krew stają się jedyną atrakcją, jaka pojawia się w kojcu. Budzą one ogromne zainteresowanie niemalże wszystkich zwierząt. Każde z nich chce powąchać, dotknąć, posmakować, a w konsekwencji ugryźć.

Gdy zabawa kończy się imitacją walki, bieganiem i zaczepianiem innych, znaczy, że jest niegroźna. Te naturalne zachowania w nienaturalnych warunkach bytowania, jakimi są chlewnie, z biegiem czasu mogą przeobrazić się w agresywne walki prowadzące bardzo często do poważnych obrażeń. Z reguły okaleczone zwierzęta stają się obiektem zbiorowej agresji w kojcu. Pojawiająca się słodka lepka krew stanowi ciekawy, a zarazem całkiem nowy bodziec. I to właśnie od tego momentu już niedaleka droga do kanibalizmu.

Zjawisko kanibalizmu, czyli popularne gryzienie się świń okresowo może pojawiać się w wielu chlewniach z różną intensywnością. Agresorem może być pojedynczy osobnik, który zaczepia inne zwierzęta w stadzie lub grupa zwierząt, która atakuje pojedynczego osobnika albo pozostałe zwierzęta z kojca. Ważna jest wtedy szybka reakcja hodowcy, która pozwoli uniknąć strat.